Slechte fruitoogst dit jaar

Vanwege vorst in het vroege voorjaar zijn de bloesems van de appel-, kersen-, noten-, pruimen- en perenbomen bevroren geraakt. Met als gevolg een hele slechte oogst. Al onze buren klagen erover. Vorig jaar herfst, toen we onze woning met de makelaar gingen bekijken, lag de boomgaard bezaaid met uit de bomen gevallen appels. Een paar peren hingen er nog aan de bomen, ze waren welliswaar hard, maar heerlijk zoet. Die hebben we dus opgegeten.
Misschien kan Hanneke van deze schrale appeloogst nog een taartje bakken?

In het vroege begin was het een kast. Een kast die gebruikt werd vanuit de wc/doucheruimte (ruimte met de geblokte tegelvloer). De doorgang van gang/douche/wc naar de keuken zat helemaal rechts tegen de muur. Omdat we de wc groter wilden maken en een handen wasbak wilden plaatsen, braken we de achterkant van de kast eruit en werd dat de doorgang naar de kamer. De vroegere doorgang werd dichtgetimmerd (helemaal rechts). Meerdere keren per dag kwam je dus letterlijk uit de kast. Via zeelandnet kochten wij voor 27 euro een oude poortdeur en lieten deze zandstralen. Een passend kozijn gemaakt en de deur daar ingehangen met mooie zwarte hengen. En voilá een totaal ander zicht, en weer een stukje dichterbij een bewoonbaar geheel.

Hulp!

Al voor we het huis kochten was er een heel stuk uit het keuken plafond naar beneden gekomen, van bijna een meter lang! En iedere keer verwachtte ik meer plafond op de vloer aan te treffen. Gelukkig bleef het bij kleine stukjes, die door werkzaamheden naar beneden vielen. Het plafond moest afgebikt worden! Eronder zat een troggewelf, als in de cave. Niet echt mooi, maar wel leuk om daar iets mee te doen, want het is toch een karakteristiek iets, een gemetseld plafond. We hadden een steiger gekocht en na secuur afstellen, werd de steiger op mijn hoogte aangepast, zodat ik met de luchtdruk jekkerhamer aan de slag kon. Sommige stukken vielen er gemakkelijk uit, andere stukken moesten helemaal afgebikt worden. wat een troep, wat een stof! En vooral, help! onze pas gelegde dallen met daaronder de vloerverwarming mocht niet beschadigen!


Gelukkig kwam er hulp! Tjeu kwam een week klussen en heeft het plafond eruit gejekkerd! Rode stekende ogen, geen hand voor de rode ogen kunnen zien!, naar adem happend, een witte geest door alle stof...wat een doorzetter! En wat heerlijk dat het gebeurd is deze klus. Het plafond wordt een volgende keer aangebrand of licht gestuct, zodat je de stenenstructuur nog kunt zien. En dan steenrood geschilderd denk ik. En de dallen vloer, daar is niets aan de zien.

Ineens lopen daar allemaal torretjes op de deur, in de kieren. Voorgaande dagen geen tor gezien en opeens, het stikt ervan. grote ovale lieveheersbeestjes, ik had ze nog nooit gezien. Wat zijn het?

De vuurwants (Pyrrhocoris apterus) is een insect uit de onderorde wantsen (Heteroptera) en de familie vuurwantsen (Pyrrhocoridae).

De vuurwants is een bontgekleurde soort die een overwegend helder rode kleur heeft met een karakteristiek patroon van zwarte lichaamsdelen en vlekken en hieraan is te herkennen. De wants komt in grote delen van Europa voor en is ook in België en Nederland te vinden. De wants is voornamelijk een planteneter die soms dode of levende insecten eet. De wants kan niet vliegen en is soms massaal aan te treffen bij lindebomen en andere planten die gegeten worden.

Wij hebben een schitterende zomerlinde voor ons huis!

boleten

Nostalgie, romantiek, vertrouwen en culinair genot. Alles zit verborgen in het zoeken en eten van paddenstoelen  Nostalgie, omdat ik op vroege leeftijd met vader en moeder het bos van Bakkum inging om eekhoorntjesbrood te zoeken. Nostalgie ook omdat in Tsjechië dit zo gewoon is. Romantiek, omdat je samen de paden in een donker bos verlaat en al zoekend naar elkaar roept als je wat vindt. Hoewel de romantiek deze keer wel verstoord werd door de knallen van een jachtgeweer dat erg dichtbij leek. Wij hebben de jager echter niet gezien, en hij ons gelukkig ook niet (ik had een ree-kleurig shirt aan). Vertrouwen, als je na het zoeken de paddenstoelen schoonmaakt, bakt en ze voor de neus van mensen zet die dit nooit gedaan hebben. Meestal bespeur je angst en komen de vragen; "Zijn ze niet giftig?" Een paddenstoel hoort immers giftig te zijn. Deze keer echter geen vragen, vol verbazing aten Johan, Anke en Tjeu het maaltje bosdiamantjes smakelijk op! Culinair genot dus, zo voor handen...

GERED!

Eindelijk, een paar dagen voor vertrek is het dan toch nog voor elkaar gekomen. De ramen staan in de kamer te drogen en wachten op hun glas. De luiken zijn, na de loodhoudende verf eraf gebrand te hebben, stukken eruit gefreesd en nieuwe stukken erin gelijmd te hebben, nu op een haar na ook zover om de voorkant van het huis verder te verfraaien. Echt een pak van mijn hart.
Als wij nu weer terug komen nemen we de laatste paar luiken mee voor herstel.
Het was voor ons echt, wat je noemt a 'hell of a job', maar wel erg de moeite waard. Het aanzien knapt enorm op.

speelgoed voor gasten.

Gisteren heb ik hem opgehaald, onze zitmaaier die het gras daar in toom moet houden. Er moet nog wel het een en ander aan gebeuren, maar dan heb je ook wel wat. Ruim 30 jaar oud is het beestje, een echte Amerikaan. Als hij motorisch weer helemaal in orde is, en ook de lampjes voor en achter weer branden dan gaat hij opnieuw in de verf en kunnen wij onder het genot van afgunstige blikken van buurtbewoners ons gras daar kort houden. En als wij het druk hebben? Dan zijn er altijd wel gasten, vrienden of familie die een rondje over het landgoed willen toeren. Het gras maaien gebeurt tijdens de rit vanzelf. Een leuke klus voor iedereen dus.

He, he, ik was zo bang dat ik het niet zou redden. Vier nieuwe ramen voor de woonkamer maken en 2 luiken waar brokken in gelijmd moesten worden en dan natuurlijk het schilderwerk.

Een paar weken zat ik op de bank mijzelf op te winden dat ik aan de gang moest, maar door een infectie niet kon.

Vandaag dan toch eindelijk alles nog op tijd klaar. Het glas is besteld, weldorpel en de naalden liggen klaar in de schuur. Nu alleen nog de luiken afmaken. Als er geen tijd meer is om ze in de verf te zetten, doen we het daar wel. Vanmorgen even een tegenslag. Gisteren met houtreparatie 2 componenten pasta wat gaten gevuld. Bleek het spul over de houdbaarheidsdatum te zijn. Het hardt niet uit! Alles weer eruit schrapen dus en opnieuw beginnen.

Het moet en zal op tijd klaar zijn....

Restaurer un mur en pierres apparentes

Een huis in Frankrijk, 'en pierre', 'pierre apparentes', is van natuursteen. Schitterende sfeer geeft dat, die grote natuursteen brokken met voegwerk ertussen. Ons huis is van natuursteen, maar dat is aan de buitenkant met crepi volgespoten en aan de binnenkant weggesmeerd. De badkamermuur is van natuursteen opgebouwd, met daartussen leem, mortel, en later is hij overal bijgesmeerd met steeds andere kleuren cement.  Volgens mij proberen alle nieuwe 'en pierre' huizenbezitters om zelf zo'n muur kaal te bikken en opnieuw te voegen. Ik ben met de badkamermuur gewoon begonnen. Uiteindelijk had het wel makkelijk geweest als ik me eerst in dit werkje had kunnen verdiepen via internet, of boek. Ik kon echter niets vinden dat van begin tot einde vertelde hoe dit aan te pakken. Dus, voor diegene die het ook leuk vinden om zo'n klus aan te pakken, hieronder een mini-cursus.....

begin: 'en pierre' muur 

voila, de uitgehakte voegen

voegen uitbikken met beitel en hamer

De uitgehakte muur veeg je dan met een borstel schoon. Dan gooi je de muur met water lekker nat. De stenen zullen het water niet opnemen, maar de oude voegen nemen het water goed op. En dat zorgt voor een goede hechting van de nieuwe voeg.
'Enduit', voegmiddel, koop je kant en klaar in de bouwmarkt. Iedere streek heeft zijn eigen kleur, want vroeger werd het voegsel natuurlijk zelf samengesteld uit o.a. leem uit de omgeving. Vandaar de verschillende kleuren.

               

kleine beetjes water toevoegen

het moet zeker niet te nat!

De enduit moet eigenlijk als een gehaktbal te kneden zijn. Niet te nat dus. Het beste vond ik het om met rubberen handschoenen aan het voegmiddel tussen de stenen te duwen. Met een voegspijker druk en smeer je het middel goed tussen de voegen. De kunst is, om het voegmiddel tussen de stenen allemaal redelijk gelijk te houden. Dat geeft het mooiste effect!

voegspijker

twee, drie uur drogen en dan uitborstelen

De voegen kun je twee of drie uur laten drogen en dan met de staalborstel kloppen en borstelen op de voegen. Met de staalborstel op zijn kant veeg je langs de stenen, dan springen de stenen er netjes uit. Je krijgt dan een grove korrel, ruwe voegen. Na twee dagen zie je dan de definitieve kleur.

met de staalborstel kloppen en borstelen 

Eindresultaat

Nu durf ik ook de buitengevel wel te voegen! Leuke klus voor mensen die tijdens de zomervakantie willen meehelpen.

we krijgen het er heet van!

O, o het leek allemaal zo mooi. Bij aankoop van het huis was met de vorige eigenaresse afgesproken dat zij de kachel liet staan. Een prachtig robuust ding om te zien. Ja, om te zien. Echter de enorme kachel bestond uit een klein stookgat, en enorm veel ruimte om een brood te laten rijzen en andere zaken op te warmen of te laten garen.

Bij het leggen van de isolatieplaten voor de vloerverwarming moest de kachel naar buiten. Dit was door zijn gewicht bijna niet te doen. Dan ga je het binnen en buitenwerk voorzichtig ontmantelen. Veel delen waren gebroken of weg, en nog was dat ding bijna niet te tillen. Na 2 weken buiten onder een oranje bouwzeil gestaan te hebben besloten we dan toch maar, hoe zonde ook, het ding naar de déchetterie af te voeren. Inmiddels hebben wij via zeelandnet een andere houtkachel gekocht. Een lekker robuust ding waar we het deze winter lekker warm mee hopen te stoken.