Je koopt een huis, een boerderij. Er moet wel het één en ander aan gebeuren. En zo gaat het dan dus. In plaats van een slaapkamer heb je een tent.
Een tent die we,wat een luxe, opzetten in een stal. Maar ja slaap is slaap, wat maakt het uit.
En na die dagen werken was het evengoed prima slapen daar in de toekomstige Gite.
Wat ongerief natuurlijk ook. 'sAvonds gaat al 

vroeg de straatverlichting uit. In Nederland weten wij niet meer hoe dat is. Er is altijd wel een lichtbron die de boel verstoord. Hier niet. Als het donker is, is het AARDEdonker. De term "wij gaan ons bed opzoeken" ging hier letterlijk op. Gewapend met een zaklantaarn zochten wij onze stal op.           Moe maar voldaan doken we daar de tent in, om de volgende morgen wakker te worden met zo een mooi uitzicht door de ronde staldeurkozijn.



Even een ode aan zwager Leo en zus Judith.
In mei gingen ze een weekje mee om te helpen.
En geholpen hebben ze!
Er is zoveel gebeurd, het werk is in zo een stroomversnelling gekomen dankzij hun inzet.
Een geschilderde en in elkaar gezette nieuwe trap, het prachtige bordeshek, alle tomettes (de tegelvloer) verwijderd en het huis uit, muren gesloopt, rommel naar de stort, de schouw schoon gemaakt en nog veel meer.

Nogmaals hartstikke bedankt, wij kunnen nu deze zomer verder met volgend werk. Deze zomer hebben veel vrienden, bekenden en familie beloofd langs te komen.
Als wij een fractie van de hulp krijgen die wij van Judith en Leo kregen, dan zitten wij volgend jaar zonder werk!
Dit betekent natuurlijk niet dat het erg zou zijn. Mocht iemand zich geroepen voelen om een helpende hand uit te steken.....
Jullie zijn altijd welkom, voor nu en voor later.

Het was letterlijk puinruimen in mei. De een na de andere muur moest er aan geloven.
De franse manier van bouwen was voor ons nieuw, maar dwong toch verbazing en respect af.

Dunne houten h-profieltjes die op en afstand van 1.5m van vloer tot plafond reiken. Daartussen is een steen van een centimeter of 3 gemetseld. Bijzonder om te slopen ook. Een muur die aan de onderkant door ons weggeslagen werd zakte in zijn geheel tussen de profielen naar beneden.

Uiteindelijk zijn alle muren die wij  eruit wilden hebben via het raam de aanhanger in verdwenen. Gelukkig is de vuilstort dichtbij en konden wij, na een bezoek aan het dorpscafe waar de sleutel opgehaald moest worden het afval makkelijk kwijt.

Het zal goed gaan voelen als we eindelijk gaan bouwen, dat is toch weer iets heel anders als al dat gesloop.

                                                               

Het ligbad moest dus weg omdat een veilige weg naar de bovenverdieping gemaakt moest worden. De trap die al eerder op de blog stond, die met ijzeren platen al 2x gerepareerd was, en waarvan de onderkant door de houtworm was weggevreten, moest weg. Anders zouden wij niet op een normale manier in ons nieuwe slaapvertrek kunnen komen. Het bad was dus weg. Er moest een gat in de muur geslepen worden. Dat dit vreselijk stoof was natuurlijk te verwachten. Maar zo erg..... Eindelijk na een halve dag slijpen en breken dacht ik klaar te zijn. Lekker douchen onder de nieuwe nooddouche. Nou vergeet het maar! Josien had bedacht dat het leuker zou zijn om de bovenkant van de doorbraak rond te maken. Nadat alles net aangeveegd was, de slijptol met diamant  maar weer uit de doos gehaald en het gat rond gemaakt. Voor je liefje moet je wat tenslotte. Dan, terwijl de dames brood aan het halen zijn, gaan Leo en ik de trap, die door Leo de dag ervoor in elkaar is gezet, plaatsen. Het viel allemaal achteraf redelijk te doen, al moest je natuurlijk wel blijven uitkijken voor plekken op de oude zoldering die waren aangetast door worm. De trap stond, de wormvloer eruit gebroken, en een nieuwe verdiepingvloer aangebracht in 2 dagen. En de oude ladder?       

Daar hebben wij 'savonds van genoten toen deze samen met de worm in as veranderde in de open haard. Wat gaf hij heerlijke warmte, en wat waren wij voldaan!

Het ligbad dat er was moest weg. In de muur van de douche-mengkraan moet een opening komen voor de trap naar boven. Het bad was niet afgetimmerd en betegeld, dus het weghalen was een kwestie van kit wegsnijden, de afvoer loshalen en het bad weghalen. Fluitje van een cent. Maar dan moeten daarna ook de mengkraan en waterleiding die in de muur zitten eruit gehaald worden. Vrijhakken van de warm en koud waterleiding dus. De koudwaterleiding was snel gevonden, dit veroorzaakte een soort enthousiasme bij het zoeken van de warmwaterleiding die uit een boiler komt. Lekker hakken in de muur, en dan plotseling de heetwaterleiding pal onder de punt van de beitel tegenkomen.          

Water van 85 graden is dan ineens erg warm. Hoe krijg je het voor elkaar! Precies midden in de leiding een gat geslagen. Rennen naar de straat waar de waterafsluiter zit, gevolgd door de stopkraan op de boiler. Voordat het werk verder gaat daarna eerst even de boel dweilen. Bad en leidingen zijn dan weg. De volgende stap is het maken van een nood-douche en het slijpen van het gat in de muur. Maar daarover in het volgende blogbericht meer info en fotoos.

mèèèhhh

Het gras is altijd groener.... Deze lammetjes wisten iedere dag door een gat in de omheining te ontsnappen. Niet te ver weg van moeder natuurlijk. Er komt toch geen verkeer langs, op het weggetje langs ons huis, dus kwaad kan het niet. Dani heeft ook eens een hele dag op de weg geslapen. En, als er dan toch een auto langskomt (dagelijks rijdt door Ménessaire de schoolbus, de bakker of de post) dan wordt er gekeken wie er dan wel langsrijdt!

Wij hebben ook twee schapen (van de buurman) op ons 'land' lopen. Ik heb meneer Brochot gezegd die gunst van de vorige bewoner graag door te willen zetten. Nu zijn twee schapen natuurlijk niet genoeg om al het gras bij te houden, maar beter dan niets. Leuk ook dat er vee in je voortuin loopt. Nieuwsgierig zijn ze. En bang. Als je naar ze toeloopt, beginnen ze direct te piesen. Blèèèhhh!

Truttig

Je gelooft het vast niet, mijn eerste aankoop voor het nieuwe huis in Frankrijk, was een tafelzeiltje! Dat past helemaal niet bij mij. Maar wel bij Frankrijk! En ik kwam er eentje tegen die ik qua kleur en tekening helemaal leuk vond.

De tafel eronder bestaat uit planken die nergens netjes aansluiten (zie eerder blogberichtje over de schitterende tafel en banken die Ton gemaakt heeft). Door het zeiltje heen zien je de planken eruitsteken, handig om je glas goed te kunnen neerzetten!
Proost!

De buren willen ook wat. Bij aankoop was de verf op het hout overvloedig, zo een 3mm, en de verf op het metaal erg roestkleurig. Kijk eens naar de luiken voor de deur, en de trapleuning... Onder het mom dat de buren ook voor het oog wat willen, zijn ze nu echt verwend door Judith en Leo. Zo beroerd als de trapleuning eruit zag, zo mooi is hij nu geworden. Helemaal ontdaan van verf en roest, en een eerste verflaag opnieuw aangebracht. Iedereen kan nu ook vanaf buiten zien dat er gewerkt wordt. Volgende keer nieuw beschilderde luiken en een opgeknapte voordeur, het franse platteland gaat er weer mooi uitzien, de buren kunnen genieten....

Druk werk in Frankrijk, maar als  wij dan weer naar huis moeten, zou het zonde zijn om te gaan zitten wachten tot we weer daar zijn. Thuis kunnen wij immers veel voorbereiden, en vast klaarmaken. Zo ook deze keer weer. Waren het de vorige keer nieuwe ramen een kozijn en een tuinbank en tafel, deze keer hebben wij na het plaatsen van de nieuwe ramen, de luiken en de voordeur meegenomen. Als je bekeek zoals ze waren, krijg je de indruk dat het een verloren zaak is. Scheuren, bladders, en rotte uiteinden. De mededeling dat het allemaal loodhoudende verf is, dus redelijk giftig, hadden we al van de makelaar meegekregen. Thuis de brander erop (in de buitenlucht), en zie daar. Een prachtig stukje eiken komt onder de anderhalve mm dikke verf tevoorschijn. Mooie panelen in de deur, en de luiken 98% gaaf. Als de boel straks kaal is en met eiken gerepareerd, zetten we het in de verf en nemen het mee om terug te plaatsen. Het wordt mooi! 

De schouw in de boerderij was geverfd. Met een rare bruine kleur was het natuursteen, wat eronderzat, verborgen. Leo had zijn beeldhouwhamertje meegenomen om de verf eraf te krijgen. Dit lukte redelijk, maar we hebben de hele week allemaal een stukje gedaan om te voorkomen dat het werk de keel uitkwam. Het resultaat mag er nu zijn!
Een stoere natuurstenen schouw van een steensoort die je buiten regelmatig ziet als drink-en plantenbakken, maar ook als bouwsteen. In Salieu zag ik het blok hierboven gewoon tegen een huis aan liggen.
Maar ook bij onze boerderij vind je buiten dezelfde steensoort.
Al met al is de schouw het eerste ding aan het huis waar wij niets meer aan gaan doen, behalve stoken.....

We zijn weer "thuis". Het begrip thuis wordt een beetje verwarrend nu.
Natuurlijk, Middelburg is thuis, maar Ménessaire is ook al aardig een thuis aan het worden. De rust om je heen, de overweldigende natuur, de koekkoek en het geloei van de smakelijke charolais-koeien. Wat een feest! Wij hebben weer genoeg beeldmateriaal en verhalen om voorlopig de blog te vullen. allereerst de franse boerenwoning. Eens een mooie boerderij, maar wat anders ingedeeld zoals wij dat gewend zijn.

Door de niet geisoleerde woningen, en zeker geen zaken als aardgas, beperkte het verblijf zich tot in de woonruimte. Kachel, waar ook op gekookt werd, een tafel om aan te eten, en het bed om in te slapen. Aan de eens nieuwe woning wordt geen of nauwelijks onderhoud gepleegd. Op onze ramenb en deuren zit een dikke laag loodhoudende verf over het eikenhout gekalkt.Deze verf mag vanaf de 50er jaren niet meer. Als het achterstallige ondehoud dan te veel wordt, en de boel in elkaar dreigt te storten, wordt de makelaar in geschakeld om de boel te verkopen. Zo een boerderij in Ménessaire dus. wij hebben daar als Nederland weer een heel ander gevoel over, en zijn er ondanks het vele werk zoooooo blij mee.