Terug naar het begin even.
Josien haar vriendin heeft een huis in de Morvan. Na een bezoek aan haar zijn wij ook gaan zoeken naar iets wat mooi en te betalen was voor ons.
We belanden in eerste instantie bij deze woning.

Aan de buiten kant echt 100% gerestaureerd, het dak, de natuursteen muren opnieuw gevoegd en nieuwe kozijnen met dubbel glas. Bezitter was een Nederlander. De prijs vonden wij tov andere woningen vrij hoog. Grond zat er bijna niet bij, maar wel een prachtig grote schuur.

Nadat wij met de makelaar de binnenkant gezien hadden, haakten wij af.
Binnen was niets in orde, je kon niet op de bovenverdieping komen, en het was te klein om kinderen, familie of vrienden te ontvangen.
De zoek tocht ging dus verder.....

En, om nog even door te gaan over de verbazing met al die bankzaken. Op de afschriften van de bank staan de bedragen nog steeds omgerekend in Franse francs! Of zouden de Fransen rekening houden met het weer afschaffen van de euro, zoals in Nederland, na dat dreigende failliet voor Griekenland, ook de roep klinkt om de gulden weer in te voeren. In Frankrijk was eind december de discussie ook weer opgelaaid of het land niet beter af zou zijn met de franc.Volgens een recente peiling wil één op de drie Fransen van de euro af. Ruim de helft van hen vindt dat de euro sinds de invoering schadelijk is geweest voor de nationale economie. Volgens mij werkt het ook niet echt mee als je iedere dag nog met de omrekenkoers geconfronteerd wordt. De euro = 2,20 gulden, dan neem je geen tweede biertje.

Franse bankrekening

Wij vroegen aan onze makelaar (NL) of hij iemand wist die voor ons een franse bankrekening kon openen. Via die Franse bankrekening konden dan onze vaste lasten betaald worden. Nou hoorden we via via allerlei spookverhalen over dat niet alle banken je als klant willen accepteren! En dat niet alle banken internet bankieren kennen. Huh? Hoe moet je dan vanuit Nederland je rekeningen betalen? Gelukkig kregen wij een rekening bij la Banque postale.  In Nederland werd onze brievenbus iedere dag volgegooid met informatie over de pas afgesloten rekening. Net als in Nederland wordt natuurlijk je bankpas niet gelijk met je pincode verzonden, maar we kregen ook een chequeboek (zie eerdere foto met bericht hierover), een knipvel met bonnetjes met je gegevens en vele brieven, die we natuurlijk via ‘Google vertalen’ enigszins moesten zien te ontcijferen. De eerste avond dat we probeerden om de rekening te activeren, bleek dat we de finesses al niet begrepen hadden. Je moest met je cursor op de cijfers gaan hangen, maar beslist niet klikken! De eerste pogingen mislukten dus hopeloos, want… natuurlijk wel geklikt. Gelukkig hebben we allebei een aanmeldnummer met andere pincode, dus herkansing op het andere aanmeldnummer. Pfff een kleine cursus Frans, of ‘hoe activeer je je bankrekening’, of ‘wat doe je met al die bonnetjes’???? ‘hoe moet je een cheque uitschrijven, opsturen’??? was wel op zijn plaats geweest.

Op die bonnetjes, zie foto, staan dus al je gegevens (die zijn hier maar even zwart gemaakt). Ik had de bonnetjes ook al bij Saskia gezien en moedig stopte ik zo’n bonnetje in de envelop aan het EDF (electriciteitsbedrijf). In de hoop daarmee de automatische overschrijving te kunnen regelen. Ondertussen kreeg ik slapeloze nachten van de vraag of met het afsluiten van de automatische overboekingen, ook de eerste rekening betaald zou zijn…. dus, maar weer een (TIP) briefje ingevuld en daar ook weer een bonnetje bij gestopt. Ondertussen bleek een paar dagen later dat onze electriciteitsrekening wonder boven wonder betaald was! Want, als je maar een dag te laat bent, kun je de rekening niet meer betalen. Stel je voor dat we afgesloten zouden worden! Dan moest het net gecontroleerd worden om ooit weer aangesloten te kunnen worden. En dat zouden we nooit redden natuurlijk met die met katoen omwikkelde bedrading. Pfff door het oog van de naald. 

Porseleinen broodjes

Voor de slaapkamer en voor de toekomstige andere slaapkamers boven, kunnen we de deuren van de keuken en woonkamer hergebruiken. Handig als je vriendje alles zelf kan maken! Ton heeft alvast het kozijn gemaakt voor onze slaapkamer, waar dan dus die kamerdeur in past.  Alle franse deuren zijn dun en het slot is daarom opbouw. Goed nadenken dus hoe de deur naar binnen of naar buiten draait, zodat je straks niet voor verrassingen komt en het slot aan de buitenkant blijkt te zitten. De porseleinen deurknoppen zitten ook nog op alle deuren, zelfs op de buitendeur, wat ik toch niet echt handig vind. Zo'n zware deur met een klein knopje openduwen gaat niet echt gemakkelijk. De knoppen zitten ook irritant los. Misschien helpt het om er een rozetje onder te schroeven. Toen wij in Udenhout bij 't Achterhuis waren, zaten daar dezelfde deurknoppen op en..... ook die zaten los. Hoort dat? 

Hobbyen

Hobbyen. Geen Frans woord en geen Nederlands woord ook blijkbaar. Ik vind het niet terug in Kramers woordenboek en de spellingscontrole blijft dit woord rood onderstrepen. 'Wat voor de één een hobby is, is voor de ander een beroep'. Voor mij geldt straks misschien andersom, dat ik van mijn beroep mijn hobby kan gaan maken! Iets dat ik straks in Frankrijk weer wil gaan oppakken, pottenbakken! Twee weken geleden stond er op zeelandnet een keramiekoven te koop. De oude vertrouwde bovenlader van VeKa. Nostalgie en een oerdegelijke oven. Ik heb hem gekocht voor 75,- en dat is de ervaring alleen al wel waard.

Want, mijn leven lang gedacht aan het zelf produceren van ‘kunst’, het is er nooit van gekomen. Maar, na het zien van de tentoonstelling ‘Rome in Zeeland’ in het Zeeuws Museum jaren geleden, met een expositie van schitterende amforen, was mijn drive om zelf ook weer aan de slag te gaan groot! Het was zelfs voor mij een motivatie om in een streek waar de Romeinen in Frankrijk gewoond hadden, op zoek te gaan naar een huis! Autun, waar wij 28,5km vandaan wonen, is rond het jaar 0 gesticht door Augustus (Augustodonum). Er zijn in Autun veel Romeinse bouwwerken: Romeins theater, Tempel van Janus, delen van de stadswallen, waarvan nog een groot deel onder de grond. En kortgeleden zijn er bij opgravingen kleibeeldjes en Romeinse munten gevonden. Potten en andere aardewerken voorwerpen maken en misschien hier een toeristisch product van maken, dat lijkt me een mooie combinatie. Misschien moet ik dus ook nog een draaischijf kopen? De Romeinen hebben tenslotte in ons (Zee-)land het gedraaid aardewerk geïntroduceerd.

Het gevoel is een oud recept, maar....... het leeft!

Na dit weekend is de crematie van mijn moeder, dan keert de dagelijkse gang van zaken weer terug.
Een aardigheidje wil ik graag nog even op de blog zetten.
Een luchtopname van de boerderij.

De punaise prikt midden in ons terrein.
Het huis is te herkennen aan het grijze, leien dak, met aan de linkerkant eraan vast het gebouw met het rode pannendak.
Wat erbij hoort, is het stuk grond tot aan de boerderij eronder, en dan op de weg die daar loopt naar links, eigenlijk tot aan het stuk wat minder groen is als het onze.
Zoals ze altijd zeggen "het gras is altijd groener aan de overkant".

Even een stilte op de blog.

Gistermorgen werden wij gebeld door mijn familie in Zaandam dat mijn moeder was overleden.

Ondanks haar ziekte, en daarbij horend de korte levensverwachting, sloeg het toch in als een bom.

Zij was ondanks haar slechte conditie enorm enthousiast over onze boerderij in Frankrijk.

Helaas heeft zij het nooit mogen zien, alleen op foto's.

In het verpleeghuis wist iedereen dat haar zoon een huis in Frankrijk had.

Lieve moeder, bedankt voor je solidariteit met mij de laatste jaren. Ik weet dat het zwaar voor je was, maar je gaf ons het gevoel dat de nieuwe situatie snel geaccepteerd was.

Ik heb dit enorm gewaardeerd.

Ik mis je nu al. Als je dan 58 jaar bent, voel je je toch een weeskind.

Een kind zonder ouders.

Rust zacht........

Iedereen kent het verhaal wel over Frankrijk. Bureaucratie, met de Franse slag aan het werk, afspraken niet nakomen, etc. etc. Hoe normaal het is om afspraken niet na te komen blijkt wel uit deze brief die wij van onze makelaar kregen over een bezoek van het EDF, het franse energiebedrijf, aan ons huis in verband met een nieuw te plaatsen meter.

Dat we daar nog veel gaan meemaken beseften we toen wij bij de makelaar een in het Nederlands geschreven briefje kregen waarop stond:

Maandag ('s ochtends die dag vertrokken wij) komt het EDF, het franse energie bedrijf, bij jullie een nieuwe elektriciteitsmeter plaatsen. Zorg dat jullie er zijn, of iemand anders. Als zij komen en er niet in kunnen, wordt dat in rekening gebracht. Tot zover heel begrijpelijk allemaal, maar dan de laatste zin: Het kan ook zijn dat er niemand komt opdagen! De franse slag heet dat toch?

Verder wordt er op kantoor niveau lekker gerommeld. Wat dacht je van het overnemen van mijn naam?

Bij de notaris moest ik mijn naam ook al zeggen, ik dacht dat de brave borst bezweek!
Het overschrijven van een papiertje van mijn naam gaat ze al niet beter af.
Ik heb het al een paar keer hardop gelezen, maar de goede uitspraak lukt nog niet.
Verder kregen wij, toen we een bankrekening openden, samen met een pas om te internetbankieren, ook een heus cheque-boek!



Jaja pure nostalgie.

In het najaar van 2011 waren wij daar voor het eerst, de eerste keer dat wij het huis te zien kregen, en er verliefd op werden.
Geen idee toen hoe het zat met de nut voorzieningen.
De hoofdschakelaar moest 2 of drie keer over gehaald worden voordat er een pover peertje met bajonetsluiting opgloeide.
We zagen wel veel waterleidingen lopen, maar hadden geen idee hoe dat met het water zat, en waar eventueel een hoofdafsluiter zat.
Wel hoorden wij het verhaal dat veel oude boerderijen eigen waterputten hadden die zeker niet 100% te vertrouwen waren. Het werd dan ook aangeraden om met een flesje water naar de plaatselijke drogist te gaan en je water te laten testen op allerlei ernstige ziektes.
Wij hebben ook zo'n put in de tuin. Voordat wij naar Frankrijk afreisden vreesden wij dat daar ons drinkwater uit kwam. Omdat tijdens de eerste nacht het water nog niet aangesloten was, haalde ik 's morgens uit de put een emmer water. 

Een oude gescheurde emmer aan een ketting die een meter of drie moest zakken, en dan vol weer opgehaald kon worden. De 'grote boodschap' kon daarmee weggespoeld worden.
Ik had niet het idee dat ik met dat vocht naar de drogist hoefde te gaan.
Ik zag het zo wel, beestjes en alg kwam in de emmer mee omhoog.
Gelukkig wist de burgervader mij te verlossen van deze angst en sloot ons gewoon aan op het waternet.

Maar de waterput blijft leuk om te hebben.....

Als je als lezer van onze blog denkt: zij zijn toch allang terug uit de Morvan? En nog blijven de blogberichten maar komen, heb je natuurlijk gelijk.
Maar het is onze zin en het enthousiasme dat er voor zorgt dat we veel voorwerk verrichten.
Terwijl de eerste behoeften om op een normale manier daar te verblijven nog niet vervuld zijn,
zijn we onderwijl al druk bezig met het vullen van de ruimtes die nog moeten ontstaan.
Zoals: wij kochten via internet twee 2e-hands stoelen in dezelfde stijl.
Beetje tuttig, maar wel bijzonder.

Komt Josien op datzelfde internet een adres tegen die stoelen bekleed met oude postzakken.
Wauw heel bijzonder!
Stoelen weggebracht, en nu, een paar weken later, staan ze te pronken in de kamer hier.
Viva le PTT!
Enige nadeel is wel, dat het huis in Nederland een beetje vol begint te raken met allerlei spullen die er voorlopig nog niet heen kunnen.

Maar, het blijft leuk om vast spullen, en vooral leuke spullen, te vergaren voor ons huis daar.
De poes vindt het allemaal reuze interessant om alles wat hier nieuw 2e-hands binnenkomt zn poezenkont op te liggen 
en een dutje op te doen.

De postzakken bevielen hem ook prima.

Bourgondisch!
Gewoon in het winkeltje in Moux-en-Morvan (Moux, spreek uit 'moe'), 5km verderop, zag ik op een apart schapje Miel de Morvan staan. Ik eet nooit miel, maar bij Rein en Heleen (Bois des Dames - Belval) moest ik het toch echt een keer proberen van Heleen. Zalig! Miel van de plaatselijke imker.

Als je goed kijkt zie je dat de pot al bijna leeg is

Op het zelfgebakken brood, iedere dag vers! De broodbakmachine hebben we uit Nederland
meegenomen. De eerste dag hadden we net het heerlijke verse broodje op, toen er flink getoeterd werd; de bakker! Het was zondag! We hebben geen tijd gehad, of eigenlijk zijn we het ook een beetje vergeten, om het aan de burgemeester, of aan mevrouw Brochot te vragen wanneer de bakker langskomt. Want, vers stokbrood en dan het echte franse stokbrood, tja daar kan geen broodbakmachine tegenop!



Ménessaire zelf heeft als voorziening 'slechts' het oudste café van de Morvan. Maar dat is tevens ook een hele belangrijke voorziening! Over dat café zullen we nog wel eens schrijven, want dat is ook een verhaal apart.

Bonjour!
Alle buren ontmoet. 'Bonjour voisin'! 'Bonjour'! Maar hoe ze heten? Niemand stelt zich voor, zoals wij dat gewend zijn. Ik begin dus enthousiast met 'Je m' appelle Josien', gewoon de eerste franse woordjes die iedereen de eerste weken op school leert. Maar ze zeggen niet hoe zij dan 'appelez'! of 'appelles'. 's Lands eer 's lands wijs, ik vraag dus 'heet u mevrouw Brochot (of Brochaud)'? Want dat had ik aan de makelaar gevraagd, hoe de buurvrouw heet. Die wist het trouwens ook niet zeker, maar ik probeer het. 'Oui'! zegt mevrouw Brochot, ze zegt niet hoe ze van voren heet. Later begrijp ik dat je dat in Frankrijk niet doet, tutoyeren. Lijkt me toch een typisch frans woord. Hoe meneer de burgemeester heet? We hebben elkaar begroet met 'Bonjour monsieur le Maire'! en hij zei 'Bonjour voisin'! Met natuurlijk de gebruikelijke franse handdruk daarbij; met een zeer slap handje. (Gelukkig had ik dat al eens gelezen in het boek van Martin Bril).
Comment tu t' appelles? dat was dus de volgende zin. Maar zeg ik straks 'tu' tegen de burgemeester? En wat is dan het wederkerend voornaamwoord van 'vous'? (even opgezocht, het is vous! Comment vous vous appelez?)
'Bonjour'!

Geen dakpannen, maar echte leien hebben wij op het dak daar.
Hier en daar is wel wat schade aan de leien, leien die tzt vervangen moeten worden.
Een techniek die wij nog even moeten leren. Van die speciale rvs haakjes waarmee je de leisteenplaatjes vastzet. 

Wat daaraan lekker is, is dat de vorige eigenaar zo een 5000 leien in een stal naliet om verwerkt te worden.

Onder het dak, op de plaats waar onze nieuwe slaapkamer komt, kijken we tegen de achterkant van de leien aan.
Geen dakhout, geen isolatie, niets dan leien en eiken spanten en gordingen.
Wat er wel zit zijn 3 dakramen.
Één uitkijkend op het zuiden, één op het oosten en één op het noorden. Oude gietijzeren raampjes met van dat oude getrokken glas, waarin van die oneffenheden te zien zijn.
Als je naar buiten kijkt en je beweegt je hoofd, is alsof het landschap vervormd. Mooi dat soort oude details.
Er zit geen isolatieglas in, maar wat maakt het uit.

Zo een uitzicht, fantastisch toch? Oude details in zo een oude boerderij moet je niet zo maar vervangen door Velux. T is nog even dubben wat wij ermee gaan doen. Zelf denk ik dat we ze laten zitten waar ze zijn. Een kwastje misschien.

Maar dat uitzicht he! Waar heb je dat nog?

Tommettes, wie de Immo advertenties leest, ziet dat dat een aanprijzing is; 'met originele tommette vloer'. Plavuis in vele vormen, kleuren, diktes, al dan niet geglazuurd. De woonkamer en twee achterliggende vertrekken zijn belegd met originele zeskantige tommettes. En dat willen we niet, tenminste niet in onze toekomstige woonkamer. De tommettes moeten er sowieso uit, want we willen comfort, dus eerst vloerverwarming! Omdat ik niet steeds op zolder aan de slag kan, begin ik alvast eens uit te pluizen hoe de tegeltjes eruit te krijgen zijn. Haha, dat is gemakkelijker dan je denkt! Ze liggen in een leemachtige ondergrond gedrukt. Even een schroevendraaier onder de tegel steken en je wipt ze er zo uit.  Als je op de foto kijkt, zie je de afdruk van de stempels van de achterkant van de tommettes in de leemlaag. We maken in mijn schuur (die ligt naast de schuur van Ton) een soort van opslag. Mijn schuur zal als laatste ingericht gaan worden, als atelier? of uitstalling van 2e hands spulletjes? Daar leggen we nu dan even alle overbodige producten.
De tommettes wil ik hergebruiken in de gite die we als één na laatste zullen gaan inrichten. (Een gite is een zelfstandige woning, die je kunt verhuren). Wij maken een gite in het gedeelte met het rode pannendak.

In de toekomstige gite leggen we dan de tommettes. Maar dan wel in een cementbedje en niet 'koud tegen elkaar', want met een randje cement eromheen krijgt deze tommette een wat stoerdere uitstraling. 

Wat gaan we dan in de toekomstige woonkamer en keuken op de vloer(-verwarming) leggen? Hieronder alvast wat foto's van vloeren die we allemaal mooi vinden, of ik moet zeggen dat ik ze allemaal mooi vind. 

Dalles, zandsteen, natuursteen

Plavuisje antiek, zalmkleur

Plavuis, antiek

Achter ons woonvertrek is een grote ruimte, mijn schuur zeg maar.
Vanuit daar kom je op de oude hooizolder waar dat gekke landbouwapparaat staat.

De enige manier om naar boven te komen is deze fraaie eigen gebouwde ladder.

Bovenaan hebben ze hem met 2 dwarspalen verstevigd omdat de boel te gammel is. Verder zitten er aan weerskanten stalen platen opgebout op de plaatsen waar hij eerder gebroken was of dreigde te breken.
De onderkant is een cm of 5 opgegeten door de houtworm, en dat hebben ze dan ook met een "stukkie" hout opgevuld om hem wat recht te laten staan.
Over dit staaltje huisvlijt hebben wij alle spullen voor onze slaapkamer boven, met gevaar voor eigen leven, omhoog gesleurd.
Inmiddels hebben wij een echte trap gekocht die wij in mei gaan plaatsen. Wij kunnen niet wachten op het moment dat de beestjes met het hout gecremeerd worden in de kachel!

de cave

Onder het woonvertrek ligt een zogenaamde cave, een wijnkelder, ondergronds vertrek, of geef het een naam. Een enorme ruimte waarvan 3/4 onder het maaiveld ligt en de resterende 1/4 erboven.
In deze cave is nog een authentieke broodoven gemetseld.
Na verloop van tijd, als het werk een beetje vordert daar, hopen wij deze cave als een soort café, kantine, herberg oftewel een gezelligheidsverblijf te kunnen inrichten.

Een bar, gezellige verlichting, lekkere muziek en een pizza of brood geurend in de oven. Een nieuwjaarsfeest, voetbal misschien wel via een beamer, zo droom je lekker verder.
Een broeierige franse avond met wat regen en onweer. De deur van de cave staat open, muziek van de oude platencollectie, die op de pickup gedraaid wordt, het nodigt uit om binnen wat te gaan drinken.
Bekenden,vrienden en familie samen genieten.

Zal dat nu dat bourgondische leven zijn waar men het altijd over heeft?

Een bijzonder toilet hebben wij daar, een bijzondere spoelbak.
In eerste instantie dacht ik aan vroeger. Ik had een Gerosa brommer. Een keer in de week moest er benzine in dat ding, mengsmering om precies te zijn.

Bij de pomp stond dan zo'n cylindervormig vat, waarin je de benzine zelf tot de gewenste hoeveelheid moest oppompen met een zwengel aan de zijkant. Net als bij dit waterreservoir dus.
Je denkt dat het een of andere antieke vinding is, totdat je hem gaat gebruiken; WOOOW wat een power!
Het water wordt dmv luchtdruk de pot ingeblazen, als je niet op tijd maakt dat je wegkomt, blaast ie het papier bijna uit de pot.
Hoe hij precies werkt weet ik nog niet. Ik weet wel, dat hij op een of andere manier lucht aanzuigt en dat weer gebruikt met doorspoelen. Een geweldig stuk oud techniek, ik ga zeker kijken of ik hem (of haar) kan hergebruiken.

Het laat je niet met rust. Wat we daar erg misten, was een tafel. Een tafel voor binnen, maar als wij er in mei  zijn en het zou mooi weer zijn, ook een tafel voor buiten. Dus, spitten op internet voor tafels of materialen.
Dan staan er op het net hardhouten delen van 4cm dik 2.50cm lang en 15cm breed voor € 2,00 per stuk!

Snel erheen en een vrachtje gehaald van dat spul.
Thuis direct aan de gang, en dan verrijst er uit wat hout een tafel voor daar.
Kosten per tafel €18,00.

Dit doen we toch goed he?

Het is alweer bijna een week terug dat wij uit Frankrijk vertrokken. Maar, iedere dag is er hier in Nederland wel iets te doen voor ons huis daar. Neem nu vandaag, zaterdag.

Via internet hebben we diverse adressen opgesnort waar ze mooie oude bouwmaterialen verkopen. Vandaag eerst een adres bij Tilburg bezocht waar echt alles te koop was, schouwen, vloertegels, meubilair en sanitair.

Blikverwijdend om het allemaal te zien. Maar ook, met in het achterhoofd al het werk wat nog moet gebeuren, bereik je snel het punt van verzadiging. Maar desalniettemin erg mooi allemaal.
Daarna even een klein stukje Belgie in. Daar verkochten ze oude geloogde deuren.

We hadden er een paar op het net gezien die, voordat de vloerverwarming aangelegd wordt, geplaatst moeten worden.
Wat veel hadden ze daar, en wat heel veel moois ook.
Uiteindelijk werden het niet de eiken deuren die we in eerste instantie op de website gevonden hadden, maar een dubbele deur van geloogd grenen. 2.50m hoog!

Het moet toch fantastisch worden daar!

Charolais

Nog vergeten, en niet onbelangrijk: de witte franse charolais koe. Een uiterst tevreden stuk vee, die met het hele gezin vader moeder en de kleintjes het hele jaar lekker op de sappige weiden aan het grazen is. Het resultaat... Zelfs de meest principiële niet vleeseter gaat voor de bijl. Zo ontzettend zacht en sappig zo een stukje vlees wat niet is aangetast door stal-stress.

Zondag 19 februari gewoon weer werken op de dag des heren. Josien is de gaten tussen dakbeschot en muurplaat aan het afdichten met kippengaas. Dit om te voorkomen dat er in de toekomst achter onze slaapkamer marters, muizen vogels of ander ongemak gaat nestelen. Een treurig karwei, haar handen liggen aan alle kanten open door de scherpe gaaspunten. Maar uiteindelijk is de hele boel dan ook afgedicht, een goed gevoel!

Nadat we het dagelijkse bouwstof afgespoeld hebben en de hond zijn behoefte hebben laten doen in die oneindige natuur, gaan wij naar Cussy-en-Morvan. Op internet kwamen wij de blog van Gonny Kruisdijk tegen. Gonny woont in Cussy-en-Morvan. Zij heeft daar een oude pastorie gekocht een aantal jaar geleden, en geeft daar tal van cursussen. Ook is het mogelijk een lekkere maaltijd bij haar te nuttigen. Wij hadden haar thuis gemaild om te vragen of wij dat vanavond konden doen. Wat een gezellige verrassing daar! Een smaakvol ingerichtte pastorie, een heerlijk maal en een wijn die zo lekker was, dat wij er later dozen vol van hebben meegenomen.
Als jullie in de buurt zijn... zeker even een cursus of een maaltijd, of ook verblijf bij Gonny boeken!

Even nog een prent ons huis met de karakteristieke boom voor de deur, die ook zijn vorm in de winter houdt.

Met volle buik 'savonds weer terug naar ons project, en lekker in slaap vallen.