Een enorm huis in Frankrijk. In februari ondertekenden wij het koopcontract. Na een paar nachten in een heel koude , drijfnatte ruimte, werd onze 2e slaapplek een tent in één van de stallen. Nu 10 maanden verder hebben we een sprong voorwaarts gemaakt, en slapen nu in onze eigen slaapkamer. Wat is het allemaal toch snel gegaan.
Nu de winter er weer is, gaan wij weer. Voor de achter blijvers dus.... Wij brengen kerst en oud en nieuw lekker warm door. Geen oliebollen, maar zeker wel een toost met een heerlijk glas Bourgondische wijn.

Winter, kerst en 2013

De herfst is voorbij, koning winter heeft de deur al open staan. In Nederland maar ook in de Morvan is de eerste sneeuw al gevallen. Toch, ondanks dat de winter net begonnen is, gaan de gedachten al weer richting lente en zomer. Wij hebben een prachtig oerwoud met hortensia's  Veel groen wat bijna niet te zien is door de overweldige bloei. Het is alleen jammer dat de bloemen zo weinig kleur hebben. Rose  en blauw is wel te ontdekken, maar toch is de kleur erg flets. Als iemand weet wat te doen om kleur te krijgen, horen wij het graag. 
Verder zijn de perenbomen gesnoeid en klaar voor het voorjaar. 

Maar het is winter nu. Wij willen dus eerst iedereen nog een fijne kerst en een dolgelukkig 2013 wensen.

Wat een spanning

Toen we de woning kochten in februari was het behoorlijk koud, en vooral ook ontzettend vochtig in het huis. De vorige eigenaar verwarmde de zaak met een enorm fornuis, met helaas een klein stookgaatje daarin, en 3 grote elektrische kachels op 380 volt. De kachels waren van binnen gesmolten en functioneerden slecht. Als alternatief voor de verwarming bedachten wij, zoals eerder op de blog stond, elektrische vloerverwarming. De verwarming is er nu, de tegels liggen er overheen. Helaas bij het proberen van de verwarming vlogen alle stoppen eruit.

In eerste instantie dachten wij aan kortsluiting. Maar toen bleek dat de EDF-installatie, de meterkast, de binnenkomende stroom slechts 15 amp. gezekerd was.  Na allerlei afspraken die mislukten, en een telefoongesprek van minstens een uur vanuit Nederland kwam het EDF dan toch in november. De spanning kon verhoogd worden naar 30 of 60 ampère. Wij wilden eigenlijk 90 ampère hebben. Maar volgens de franse monteur zou dan de spanning die aan het dorp geleverd werd in gevaar komen. Het transformatorhuisje kon dat niet aan. Maar 60 ampère moest voldoende zijn verzekerde hij ons. Hij heeft daarna allerlei digitale kastjes geplaatst en vertrok toen met een heel hartelijk bonjour.

En..... jawel hoor de vloer wordt warm. Heerlijk met kerst en oud en nieuw....

eiken, eiken en nog eens.....

Zo een 2 maanden geleden kwamen wij erachter dat bij een sloopbedrijf hier in Zeeland een "Frans" plafond lag te wachten op een koper. De dikke hoofd balken van ruim 4 meter waren net even te groot en te zwaar voor ons. Maar de eiken dwarsliggers van 8 x 8 cm waren perfect om een keuken van te maken. Op zeelandnet stond een advertentie voor dunne eiken delen, € 9/m2. Die waren zeer geschikt om de keukenkast deuren van te maken. Vorige week hadden wij 3 natuurstenen spoelbakken gekocht, waarvan de kleinste in het keuken aanrecht komt. 
Inmiddels is de stand van zaken zoals te zien op de onderste foto. Het begint op een keuken te lijken. In de linker open kast komen (eiken) lades. Links daarvan komt de afwasmachine. Naast de dubbele deuren met de zwarte hengen, komt een prachtig 90 cm breed Boretti gasfornuis. Dan komt daarnaast tot aan de muur nog een stuk aanrecht van ruim een meter. Het aanrechtblad wordt van hetzelfde materiaal als de wasbak > Chinees natuursteen.

Van wat het was, en wat het wordt

Voor wonen zijn een aantal dingen belangrijk. Naar de wc kunnen en warm en koud water hebben om na een dag bezig zijn een heerlijke warme douche te kunnen nemen. Tot nu toe mankeert daar nog wel wat aan, aan het heerlijk douchen bedoel ik. Nog steeds gebruik makende van de nooddouche in een koude ruimte is het wachten op de voltooiing van onze nieuwe douche boven. Het is allemaal even werk, maar er komt nu schot in. Één wand is 'en pierre', één gestuct en de vloer is geïsoleerd. De afvoer wacht op het eerste douchewater. Maar eerst nog tegelen en de buitenwanden isoleren. Deze zomer zullen wij lekker ruiken na een dag zweten.

Paddoos

Herfst in de Morvan. Na gedane arbeid is het lekker om even het bos in te wandelen. In oktober konden we nog genieten van de boleten heerlijkheid. Vage hoop had ik om er nu nog een paar tegen te komen voor het avondeten. Helaas dus. De boleten die er stonden voelden aan alsof ze met behangerslijm waren ingesmeerd, en stonken naar verrot vlees. Geen boleten op het menu dus in november. Wel heel veel andere soorten stonden er, waaronder de "rood met witte stippen" vliegenzwam.

Niet te eten, maar voor de liefhebbers van  hallucinerende zwammen wel bruikbaar. Verder een enorme diversiteit, van klein tot heel groot. De moeite waard om een loopje te doen door het bos. Eens, als ik wat meer soorten ken en zeker ben van hun eetbaarheid, zal het bos nog veel meer heerlijkheden aan ons schenken.

Wat een bak

Op dit moment kunnen wij in de woonkamer en keuken slechts op één plek warm en koud water tappen. Dat is boven een grote natuurstenen bak, die erg laag hangt en waar het water bij het openzetten van de kraan de vloer drijfnat maakt. Natuurlijk moet ook dit veranderd worden. Inmiddels hebben wij 3 Chinees natuurstenen bakken gekocht, zoals de twee die op de foto staan. Één  ter vervanging van de huidige bak, één voor in de wc, en tot slot één die in het aanrecht komt. Dat is de kleinste (50 x 50), die niet op de foto staat. 
Boven in de badkamer kunnen dan tandjes gepoetst en handjes gewassen worden boven de ronde bak, die op een mooi gezandstraald eiken blad komt te staan. 
Inmiddels zijn we hier druk bezig met het maken van de eiken keuken. Meer hierover in een volgend blog bericht.

mijlpaal

Geen foto vandaag, maar gewoon even een weetje.
Vandaag is een mijlpaal voor onze blog bereikt. Als beheerder van de blog kan je per dag zien hoeveel je bekeken bent (niet door wie). Gisteren is de blog 114 keer bekeken! Wat enorm veel. We zijn er ook wel een beetje trots op dat er interesse is in wat we daar doen. Wij hopen dan ook dat iedereen er veel plezier aan beleeft, en aan blijft beleven.
Iedere reactie, weerwoord of mening is natuurlijk meer dan welkom. Dat houdt de blog lekker levend.
Om een idee te geven wie ons nu volgt: Familie, kennissen en vrienden natuurlijk. Maar ook vrienden van vrienden, buren en gasten die onze bed & breakfast bezochten.
Allemaal veel plezier nog, en fijne feestdagen alvast!

Warm eiken

Het huis heeft dikke natuurstenen muren. De hoge ramen springen wat terug en onder de ramen is de muur dan ook ruim 20cm minder dik. Dit zorgt ervoor dat de muur behoorlijk wat kou doorlaat. Via het zeelandnet (dat is het Zeeuwse marktplaats) zoeken wij wat dikke, onooglijke eiken salontafeltjes op, die niemand wil. Voor een tientje hebben we dan het onderstel wat lekker brandt in kachel of open haard, en het blad is dan voor een vensterbank onder de ramen. Vensterbank of zitje, voor beide doeleinden geschikt. Onder de vensterbank wordt Jaccoboard gelijmd. Een prima isolator die de kou ter plaatse buiten houdt en de warmte binnen.

allemaal beestjes

Alweer die Charolais koe! Rijdend naar Autun, om even weg te zijn van het werk en een bedrijf te zoeken dat fornuizen en koelkasten verkoopt, kom ik de koe steeds weer tegen.

Je kan er niet omheen. Langs het Gemeentehuis van Ménessaire rijd ik de hoek om, volop in de remmen! Een koe is door het met blauwe plastic touwtjes bij elkaar gehouden hek gebroken en wandelt doodgemoedereerd over de weg. Niemand bekommert zich er om. De koe kijkt even meewarig om naar mij en wandelt al grazend verder. Zo een vijf km verderop dit tafereel (foto). Als een echte waterbuffel staat het rund tot z'n knieën (heet dat zo bij koeien?) in het stromende riviertje.

Natuurlijk, het blijven vleeskoeien, hun toekomst is zeker. Maar wat hebben zij hier de ruimte om te genieten! Zal daarom hun vlees zo geliefd zijn?

De constructie van het plafond is bijzonder, zeker gezien de leeftijd van de boerderij. Stalen balken die over de breedte van de kamer en keuken lopen, met daartussen een gemetseld trog gewelf. Het plafond was met met kalk en zand vlak gemaakt. over deze laag heen een laag gipsachtig spul. De beweging in het plafond en de materiaalkeuze zorgde ervoor dat het plafond tpv de stalen balken gescheurd was, en er ook stukken los zaten, en erger nog al naar beneden kwamen. Het plafond moest er dus uit, dit is in oktober gebeurd (zie eerdere blog). Na het  in de gele voorstrijk gezet te hebben, kon het weer gestuct worden over de stenen. De stalen balken blijven in het zicht, maar worden geschilderd. Het plafond krijgt een kleurtje. Langzaam komt het beeld in zicht wat het gaat worden.

O, denneboom

Of de mensen in de Morvan iets aan Sint Nikolaas doen is mij niet helemaal duidelijk. De gemiddelde leeftijd ligt volgens mij boven de 70 jaar. Er zullen er dus nog weinig zijn die in de goedheiligman geloven. Het kerstfeest speelt wel een rol. En niet alleen binnenshuis, maar ook economisch. De rit die je door de Morvan maakt, richting Ménessaire, laat het groene karakter zien van de Morvan. Steeds weer wordt het bos afgewisseld door grote velden met dennenboompjes. Dennenboompjes die bedoeld zijn voor de export naar o.a. Nederland.

Tijdens de rit in oktober zagen we heel veel boompjes al met een kleuren labeltje om de stam staan, en de laatste keer dat wij gingen werd al druk ingeladen. De boompjes werden ook al in van die rollade netten  gedaan.

En toen was er licht!

De oude ramen, die inmiddels vervangen zijn door ramen met dubbel glas, hebben we gebruikt om vanuit de woonkamer wat extra licht in de keuken te krijgen. Natuurlijk was 1,80 meter raam een beetje lang. Daarom zijn ze 1/3 ingekort. Ramen die er waarschijnlijk vanaf de bouw van het huis al in zaten. Ik had niet de hoop dat hier veel moois onder vandaan zou komen. Echter, na de verf föhn en schuurmachine erop gezet te hebben, kwam er een bijzonder mooi stukje eiken onder vandaan.

herfst

Het is herfst, ook in de Morvan. Een week in november en het is bladstil. Iedere dag de zon. De dag begint met mist over de heuvels, de hogere toppen zijn zichtbaar. Het uitzicht is iedere morgen weer om te genieten, zo bijzonder, bijna buitenaards.

Het wachten is op de winter, langzaam verliezen de bomen hun blad. Zoals je in de winter je autoramen van sneeuw moet ontdoen, moet ik iedere dag met een veger alle bladeren van het voorruit vegen. Als ik dan wegrijd zie ik honderden meters lang de herfst van het autodak afwaaien. Nog even en wij gaan weer, we kunnen nauwelijks wachten...... 

een licht geval

In de Morvan is het donker 's avonds, vooral na 23.00 uur als de straatverlichting dooft. Zo donker, zo mooi die sterrenhemel dan, zo onbekend voor ons. Als we dan de hond uitlaten en genieten van al die sterrenpracht, is het makkelijk dat het huis terug te vinden is doordat er buiten een lampje brandt. De oude buitenlamp verlichtte bijna de hele omtrek. Een beetje genant eigenlijk. In Antwerpen vonden we een nieuwe lamp die zich wat bescheidener opstelt. De eerste reacties kwamen al snel. Waar hebben jullie die gekocht en wat mooi!

Een stapje verder naar de finishing touch van ons huis.

muizenissen

Rare jongens die Fransen toch. Omdat het EDF de juiste stroomvoorziening nog niet aangesloten had, ging ik op zoek naar brandhout. Dit ligt in de vorm van heel veel oude planken, balken en timmerwerkjes op de open zolder. Deze zolder moet voorzichtig betreden worden, omdat de kans bestaat dat het door houtworm aangetaste hout breekt en je zomaar een verdieping lager ligt. Goed, op zoek naar brandhout dus. Al eerder hadden wij bij de aankoop bijzondere en ook een beetje morbide zaken gevonden, na de aankoop waren deze weggehaald. Op de zolder in een hoekje verborgen lag dit sigarenkistje. Nieuwsgierig opende ik de deksel. Een soort muizen massagraf, ingeteerde en gemummificeerde muizenlijfjes. Vreemd om te weten dat de oude eigenaar hier meestal alleen zat, zonder vrouw en zonder kinderen.

Op 14 maart had ik al eens een stukje geschreven over de afspraak met het EDF.

EDF staat voor Électricité de France. EDF is het grootste elektriciteitbedrijf, en het tweede energiebedrijf van Europa.

Het EDF zou toen, eind februari toen we het huis net gekocht hadden, langs gekomen zijn om de krachtstroom af te sluiten. Zolang wij nog op de 'tri-phasé' (krachtstroom) waren aangesloten kregen wij daarnaast slechts 15 Ampère 220V stroom geleverd. Ik heb me laten vertellen dat je op een camping ook zoveel stroom voor je caravan krijgt. Als de magnetron aanstaat kun je koffiezetten wel vergeten, de stoppen slaan er meteen uit. Onze franse elektricien zou een briefje ophangen en alles zou goed komen. Niets van wat gepland stond was gebeurd. De krachtstroom zat er nog op en dag- en nachttarief had een nieuw kastje gekregen. Nu we de vloerverwarming gingen uitproberen liepen we natuurlijk gigantisch tegen het stroom tekort op. De stoppen sloegen gelijk door toen wij de thermostaat omhoog deden. Ik probeerde in mijn beste Frans de EDF te bellen en te begrijpen wat het keuzemenu zei. 'etoile verstond ik, dus * ingedrukt en ik kwam weer een menu'tje verder. Maar, het was niet te begrijpen wat ik verder moest doen. Dus, de buurman gevraagd om te bellen. Hij kwam na een half uur terug met de mededeling dat het 'compliqué' was. Hij had een belafspraak met EDF voor mij geregeld, voor een maand verder! Op de dag dat het EDF mij (?) zou bellen, geen belletje. Ik werd er gekmakend zenuwachtig van... ik probeerde zelf te bellen... een geluid als dat het nummer niet in gebruik is! De volgende ochtend heb ik werkelijk een uur! aan de lijn met EDF Frankrijk gezeten. EDF had mij geprobeerd te bellen, maar deze belafspraak kon helemaal niet, want ze bellen niet naar het buitenland! Ik kon een nieuwe belafspraak krijgen....HELP!!! Uiteindelijk heeft de telefonist een uur met de technische achterban overlegd en kon hij mij een datum doorgeven waarop ze langskomen om de krachtstroom af te sluiten. Pfffffffff gelukt. Onze elektricien (nu een Nederlandse) zal er dan ook zijn om uit te leggen wat de bedoeling is. Volgende week weet ik of het gelukt is!

Paard op wielen.

Eindelijk na een paar maanden heb ik onze nieuwe/oude zitmaaier (1981)  opgehaald bij de boerin. Zij kreeg hem niet meer aan de praat. Na en paar uur sleutelen pruttelde de graskapper er weer lustig op los! Banden even opgepompt en eerst een stukje er mee over het fietspad gereden. Acht versnellingen staat op de motorkap, en ik heb ze allemaal gebruikt. Nu ligt hij half uit elkaar, en wacht het ijzer op een nieuw laagje verf. Inmiddels is er ook een nieuw stoeltje. Zoals te zien was het oude zitje niet meer optimaal. En dan... je kan niet wachten om een stukje gras te scheren. Even het land opgereden van de boer die naast ons woont, en de door een snaar aangedreven maaier in werking gesteld. Fantastisch! Een maaibreedte van een meter, en zittend in een luie stoel genietend achterom kijken om te zien hoe dat boerengras verandert in een golfcourse. Ik kan niet wachten op het moment dat Ménessaire bij de kapper is geweest!

Het Bourgondische leven, een uitdrukking die bij ons bekend is. Een echte bourgondiër,  wie kent die uitdrukking niet? Als je dan in het najaar over een marktje in Saulieu loopt, en daar al die streekproducten ziet en ruikt, besef je in wat voor bijzondere streek je terecht bent gekomen. Heerlijk, alsof het om een aldi-biertje gaat worden er plastic bekertjes met chablis-wijn tegen een heel klein prijsje op een knullig terrasje aangeboden. Het was nog heerlijk weer ook, dus bijna kachel naar Ménessaire terug.

"keukentje"

Wordt het geen plaatje? Langzaam krijgen ideeën een gezicht. Een nieuwe deur, een nieuwe vloer, de afgebikte schouw en een kachel voor heel weinig geld via zeelandnet. De deur wordt nu al als normaal ervaren, het idee dat je door de kast loopt is alweer vergeten. De kachel is al aangesloten op de schoorsteen en staat onder de schouw te branden als een tierelier. Waarschijnlijk ga ik deze maand nog even die kant op om een weekje het een en ander te doen, zodat deze kant van de keuken er voor de winter goed uitziet. Daarna komt ook het moment om aan de keuken zelf te beginnen. Kastjes maken, aan- en afvoer van koud- en warm water en een fornuis. Dan is de keukenruimte een keuken geworden. En het huis bijna klaar om ons op te vangen.

Een moment met onze gasten

Na weer een dag hard werken, en daarna iedere keer weer alles ontdoen van puin en stof, komt de wijn op tafel. Een goed moment om de dag af te sluiten. Een moment ook dat je verdient en soms ook naar uitziet. Na de dagelijkse schoonmaakbeurt is de kamer plotseling weer een woonkamer waar je gezellig even kan bijkomen met z'n allen. Muziekje aan en onder het genot van een Bourgondische alcoholische versnapering en een babbel valt de donkere avond in, en kunnen we voldaan de kribbe in, om dan met nieuwe energie aan de nieuwe dag te beginnen.

Champagne

Volgt u Ilja Gort, wijnboer in de Bordeaux ook? In deze tv uitzending (zie link hieronder) vertelt hij over de Champagne uit de Bourgondië streek, die, omdat hij niet uit de Champagne streek komt, geen Champagne mag heten. Cremant de Bourgogne is als Champagne! Heerlijk fris en zeker veel goedkoper dan de flessen waar 'Champagne' op staat. Wij zullen de cremant zeker gaan introduceren in Zeeland.

Cremant de Bourgogne - Champagne

Slechte fruitoogst dit jaar

Vanwege vorst in het vroege voorjaar zijn de bloesems van de appel-, kersen-, noten-, pruimen- en perenbomen bevroren geraakt. Met als gevolg een hele slechte oogst. Al onze buren klagen erover. Vorig jaar herfst, toen we onze woning met de makelaar gingen bekijken, lag de boomgaard bezaaid met uit de bomen gevallen appels. Een paar peren hingen er nog aan de bomen, ze waren welliswaar hard, maar heerlijk zoet. Die hebben we dus opgegeten.
Misschien kan Hanneke van deze schrale appeloogst nog een taartje bakken?

In het vroege begin was het een kast. Een kast die gebruikt werd vanuit de wc/doucheruimte (ruimte met de geblokte tegelvloer). De doorgang van gang/douche/wc naar de keuken zat helemaal rechts tegen de muur. Omdat we de wc groter wilden maken en een handen wasbak wilden plaatsen, braken we de achterkant van de kast eruit en werd dat de doorgang naar de kamer. De vroegere doorgang werd dichtgetimmerd (helemaal rechts). Meerdere keren per dag kwam je dus letterlijk uit de kast. Via zeelandnet kochten wij voor 27 euro een oude poortdeur en lieten deze zandstralen. Een passend kozijn gemaakt en de deur daar ingehangen met mooie zwarte hengen. En voilá een totaal ander zicht, en weer een stukje dichterbij een bewoonbaar geheel.

Hulp!

Al voor we het huis kochten was er een heel stuk uit het keuken plafond naar beneden gekomen, van bijna een meter lang! En iedere keer verwachtte ik meer plafond op de vloer aan te treffen. Gelukkig bleef het bij kleine stukjes, die door werkzaamheden naar beneden vielen. Het plafond moest afgebikt worden! Eronder zat een troggewelf, als in de cave. Niet echt mooi, maar wel leuk om daar iets mee te doen, want het is toch een karakteristiek iets, een gemetseld plafond. We hadden een steiger gekocht en na secuur afstellen, werd de steiger op mijn hoogte aangepast, zodat ik met de luchtdruk jekkerhamer aan de slag kon. Sommige stukken vielen er gemakkelijk uit, andere stukken moesten helemaal afgebikt worden. wat een troep, wat een stof! En vooral, help! onze pas gelegde dallen met daaronder de vloerverwarming mocht niet beschadigen!


Gelukkig kwam er hulp! Tjeu kwam een week klussen en heeft het plafond eruit gejekkerd! Rode stekende ogen, geen hand voor de rode ogen kunnen zien!, naar adem happend, een witte geest door alle stof...wat een doorzetter! En wat heerlijk dat het gebeurd is deze klus. Het plafond wordt een volgende keer aangebrand of licht gestuct, zodat je de stenenstructuur nog kunt zien. En dan steenrood geschilderd denk ik. En de dallen vloer, daar is niets aan de zien.

Ineens lopen daar allemaal torretjes op de deur, in de kieren. Voorgaande dagen geen tor gezien en opeens, het stikt ervan. grote ovale lieveheersbeestjes, ik had ze nog nooit gezien. Wat zijn het?

De vuurwants (Pyrrhocoris apterus) is een insect uit de onderorde wantsen (Heteroptera) en de familie vuurwantsen (Pyrrhocoridae).

De vuurwants is een bontgekleurde soort die een overwegend helder rode kleur heeft met een karakteristiek patroon van zwarte lichaamsdelen en vlekken en hieraan is te herkennen. De wants komt in grote delen van Europa voor en is ook in België en Nederland te vinden. De wants is voornamelijk een planteneter die soms dode of levende insecten eet. De wants kan niet vliegen en is soms massaal aan te treffen bij lindebomen en andere planten die gegeten worden.

Wij hebben een schitterende zomerlinde voor ons huis!

boleten

Nostalgie, romantiek, vertrouwen en culinair genot. Alles zit verborgen in het zoeken en eten van paddenstoelen  Nostalgie, omdat ik op vroege leeftijd met vader en moeder het bos van Bakkum inging om eekhoorntjesbrood te zoeken. Nostalgie ook omdat in Tsjechië dit zo gewoon is. Romantiek, omdat je samen de paden in een donker bos verlaat en al zoekend naar elkaar roept als je wat vindt. Hoewel de romantiek deze keer wel verstoord werd door de knallen van een jachtgeweer dat erg dichtbij leek. Wij hebben de jager echter niet gezien, en hij ons gelukkig ook niet (ik had een ree-kleurig shirt aan). Vertrouwen, als je na het zoeken de paddenstoelen schoonmaakt, bakt en ze voor de neus van mensen zet die dit nooit gedaan hebben. Meestal bespeur je angst en komen de vragen; "Zijn ze niet giftig?" Een paddenstoel hoort immers giftig te zijn. Deze keer echter geen vragen, vol verbazing aten Johan, Anke en Tjeu het maaltje bosdiamantjes smakelijk op! Culinair genot dus, zo voor handen...

GERED!

Eindelijk, een paar dagen voor vertrek is het dan toch nog voor elkaar gekomen. De ramen staan in de kamer te drogen en wachten op hun glas. De luiken zijn, na de loodhoudende verf eraf gebrand te hebben, stukken eruit gefreesd en nieuwe stukken erin gelijmd te hebben, nu op een haar na ook zover om de voorkant van het huis verder te verfraaien. Echt een pak van mijn hart.
Als wij nu weer terug komen nemen we de laatste paar luiken mee voor herstel.
Het was voor ons echt, wat je noemt a 'hell of a job', maar wel erg de moeite waard. Het aanzien knapt enorm op.

speelgoed voor gasten.

Gisteren heb ik hem opgehaald, onze zitmaaier die het gras daar in toom moet houden. Er moet nog wel het een en ander aan gebeuren, maar dan heb je ook wel wat. Ruim 30 jaar oud is het beestje, een echte Amerikaan. Als hij motorisch weer helemaal in orde is, en ook de lampjes voor en achter weer branden dan gaat hij opnieuw in de verf en kunnen wij onder het genot van afgunstige blikken van buurtbewoners ons gras daar kort houden. En als wij het druk hebben? Dan zijn er altijd wel gasten, vrienden of familie die een rondje over het landgoed willen toeren. Het gras maaien gebeurt tijdens de rit vanzelf. Een leuke klus voor iedereen dus.

He, he, ik was zo bang dat ik het niet zou redden. Vier nieuwe ramen voor de woonkamer maken en 2 luiken waar brokken in gelijmd moesten worden en dan natuurlijk het schilderwerk.

Een paar weken zat ik op de bank mijzelf op te winden dat ik aan de gang moest, maar door een infectie niet kon.

Vandaag dan toch eindelijk alles nog op tijd klaar. Het glas is besteld, weldorpel en de naalden liggen klaar in de schuur. Nu alleen nog de luiken afmaken. Als er geen tijd meer is om ze in de verf te zetten, doen we het daar wel. Vanmorgen even een tegenslag. Gisteren met houtreparatie 2 componenten pasta wat gaten gevuld. Bleek het spul over de houdbaarheidsdatum te zijn. Het hardt niet uit! Alles weer eruit schrapen dus en opnieuw beginnen.

Het moet en zal op tijd klaar zijn....

Restaurer un mur en pierres apparentes

Een huis in Frankrijk, 'en pierre', 'pierre apparentes', is van natuursteen. Schitterende sfeer geeft dat, die grote natuursteen brokken met voegwerk ertussen. Ons huis is van natuursteen, maar dat is aan de buitenkant met crepi volgespoten en aan de binnenkant weggesmeerd. De badkamermuur is van natuursteen opgebouwd, met daartussen leem, mortel, en later is hij overal bijgesmeerd met steeds andere kleuren cement.  Volgens mij proberen alle nieuwe 'en pierre' huizenbezitters om zelf zo'n muur kaal te bikken en opnieuw te voegen. Ik ben met de badkamermuur gewoon begonnen. Uiteindelijk had het wel makkelijk geweest als ik me eerst in dit werkje had kunnen verdiepen via internet, of boek. Ik kon echter niets vinden dat van begin tot einde vertelde hoe dit aan te pakken. Dus, voor diegene die het ook leuk vinden om zo'n klus aan te pakken, hieronder een mini-cursus.....

begin: 'en pierre' muur 

voila, de uitgehakte voegen

voegen uitbikken met beitel en hamer

De uitgehakte muur veeg je dan met een borstel schoon. Dan gooi je de muur met water lekker nat. De stenen zullen het water niet opnemen, maar de oude voegen nemen het water goed op. En dat zorgt voor een goede hechting van de nieuwe voeg.
'Enduit', voegmiddel, koop je kant en klaar in de bouwmarkt. Iedere streek heeft zijn eigen kleur, want vroeger werd het voegsel natuurlijk zelf samengesteld uit o.a. leem uit de omgeving. Vandaar de verschillende kleuren.

               

kleine beetjes water toevoegen

het moet zeker niet te nat!

De enduit moet eigenlijk als een gehaktbal te kneden zijn. Niet te nat dus. Het beste vond ik het om met rubberen handschoenen aan het voegmiddel tussen de stenen te duwen. Met een voegspijker druk en smeer je het middel goed tussen de voegen. De kunst is, om het voegmiddel tussen de stenen allemaal redelijk gelijk te houden. Dat geeft het mooiste effect!

voegspijker

twee, drie uur drogen en dan uitborstelen

De voegen kun je twee of drie uur laten drogen en dan met de staalborstel kloppen en borstelen op de voegen. Met de staalborstel op zijn kant veeg je langs de stenen, dan springen de stenen er netjes uit. Je krijgt dan een grove korrel, ruwe voegen. Na twee dagen zie je dan de definitieve kleur.

met de staalborstel kloppen en borstelen 

Eindresultaat

Nu durf ik ook de buitengevel wel te voegen! Leuke klus voor mensen die tijdens de zomervakantie willen meehelpen.