Joyeux Noël et une heureuse année 2014

En weer is het jaar bijna om.
Een voor ons erg vruchtbaar jaar wat betreft ons huis in Frankrijk.
Er is weer veel gebeurd, er is meer luxe gekomen. Bijna is het huis zover om ons definitief te ontvangen. Wij hebben er erg veel zin in. En hebben geen idee of wij het Nederlandse zullen gaan missen. (wij denken het niet).
Inmiddels hebben wij daar lieve vrienden en kennissen leren kennen.
Mensen die wij daar regelmatig of anders soms weer ontmoeten. Een gezellige basis.
Als wij daar deze winter zijn, zou het zo leuk zijn om van u , jullie, of jou een nieuwjaarswens te krijgen.
Wij hebben dan in de avonduren een klus erbij.
Het terugsturen van een wens...  Alvast bedankt!

Dear readers.
Our blog is also read by British people, and Americans.
We should be very greatfull if you would send us a new year wish.
Please dont forget to put your adress on it, a wish from us will be send in return!

Liebe Leute,
Wir wissen das auch in Deutschland unsere Blog gelesen  wird.
Es werde schön sein wenn Sie, oder du, uns ein Glückliches Neues Jahr Wunsch schicke.
Bitte vergesse nicht deine Adresse darauf zu schreiben. Wir schicken Euch gern ein Wunsch zurück..           
Our adress, unser adres is:

Ton en Josien
Rue des Brétilles
Ménessaire  21430 
France

van de wal(noot) in het schip

Het is herfst. Beneden aan de weg bij onze parkeerplaats staat een walnotenboom. De opbrengst hiervan is schraal en daar komt nog bij dat hij met zijn riante kruin bijna de electriciteitsdraden  aantikt.
Om problemen te voorkomen hebben wij bedacht om hem flink in te korten, ook in de hoop dat hij over een aantal jaar weer flink walnoten gaat geven.
Zoonlief is mee. Hij wil het snoeiwerk wel voor zijn rekening nemen
Laat in de herfst maar wel met ontbloot bovenlijf deed hij grondig zijn werk. Het was zulk lekker weer!
De dikke takken werden afgezaagd en beneden in hapklare brokken voor de kachel gezaagd. Natuurlijk kwamen de walnoten die er wel in hingen meteen naar beneden. Lekker noten zoeken en brandhout zagen dus.
Eind van de dag bleek dat mijn zoon alleen zijn "old starrs" of hoe die dingen ook mogen heten', mee had.
Vies en nat waren ze. Maar ze hadden hun werk gedaan. Ze kregen een wasbeurt en daarna maar drogen.

Sneeuwmaaien

Eindelijk was het dan zover, de zitmaaier van 35 jaar oud, een echte wheelhorse uit de USA, was klaar. Een defecte brandstofpomp moest uit Amerika komen, en 3 v-snaren moesten vervangen worden.
Een heel gezoek op het internet om deze snaren te vinden, maar uiteindelijk dan toch opgespoord in Friesland.
Hij moest nu nog richting Frankrijk.
Achterop de aanhanger samen met nog meer eikenhout, gingen we die richting uit.
Tegen de avondschemer stond de auto voor de deur in Ménessaire.
Geen zin meer om uit te pakken en de aanhanger te lossen, snel een potje koken en de rit even van je af laten glijden. Dan lekker het bed in.
Als je dan wakker wordt weet je niet wat je ziet:  10 cm sneeuw!
Je gaat heen om het gras te maaien, uiteindelijk hadden we beter een sneeuwschuiver kunnen aanschaffen.
Al met al een mooi pré-wintertje, wat zorgde voor mooie vergezichten...

Fête des pompiers

De Fransen hebben, in tegenstelling tot wij Nederlanders, veel te vieren.
Langs de kant van de weg zie je steeds weer die borden. Borden met: feest van de accordeon, feest van de Charolais-koe, feest van bevrijding, feest van het kind, feest van het feest.
Ook in Moux was er een feest.
Een feest wat te maken had, denk ik, met de brandweer. Les pompiers deden een alleraardigste uitvoering van een toneelstukje.
De mannen kwamen op in ouderwets brandweer tenue, dat vervolgens langzaam uitging.
Grote hilariteit toen bleek dat onder de zwarte pakken, blauwwit gestreept ondergoed zat.
Gelukkig voor de blussers was het bloedheet, en genoten zij van hun exhibitionistme.
Waar dit feest uiteindelijk over ging?
Geen idee, maar het was wel gezellig!

tandje hoger

 Wij hebben niemand die een lint doorknipt. Maar het voelde wel alsof dit moest gebeuren.
Vanaf het moment dat wij het huis hebben, hebben wij onze (echte) tanden gepoetst aan de erg lage, altijd druppelende en lekkende natuursteen bak beneden.
Na voltooien van de douche, moest wel nog een eikenblad op onderstel gemaakt worden, waarop de natuursteen kom op moest.
Alles is nu klaar, het warme en koude water staat erop, en de afvoer zuigt het water vermengt met tandpasta keurig richting fosse septic.
Weer een stap verder!!!

Het hek is van de dam!

Een bericht uit Frankrijk van onze buurman:

Het heeft echt gestormd daar. Schade alom. Het is alsof het zo moest zijn.

Het nieuwe hek hebben we de vorige keer meegenomen maar nog niet geplaatst. Dat staat nog in de schuur. Daar er gegraven moet worden in de rotsachtige grond, gaat de buurman dit doen.

De voorbereidingen hoefden niet meer, de wind heeft werk uit handen genomen. Alleen even de muur voegen, en hij is weer als vanouds. Dan nog even het nieuwe hek. Mooi, mooi, mooi.....

(Steun) balk

Ons plafond daar bestaat uit zogenaamde troggewelven. Stalen balken, met daartussen een rond stuk metselwerk
Daar de stalen balken een overbrugging maken van 7 meter zwiept het staal, als er boven gelopen heb lekker heen en weer. Op zich geeft dat niet, dat is nu eenmaal staal. Maar wij willen liever wat stijvigheid daarin aanbrengen.
In de kamer hadden wij al een oude eikenbalk hiervoor gebruikt. Nu moest in de keuken ook nog zoiets komen.
Deze balk moest wel een stuk langer en zwaarder zijn als in de kamer. Na lang zoeken naar een oude gebruikte eikenbalk van die lengte, hebben wij uiteindelijk de moed opgegeven en een nieuwe besteld.
Vijf meter lang en dan 25 x 15 cm. Een totaal gewicht van zo een 200kg.
Met Nik en Josien hebben we dat ding 30km verderop opgehaald en op de aanhanger 'gegooid'. Met veel schuifwerk ligt hij nu binnen te wachten op het moment dat hij aan een kant de muur in gaat, en aan de andere kant wordt ondersteund door een 3 meter lange eiken balk.

Wordt vervolgd!!

Hospice in Beaune

Wat een prachtig museum is dat hospice.
Het hele gebouw wordt men doorgeleid. Eerst de ziekenzaal, diverse kapelletjes voor de nonnen die daar werkten. De zaal waar de mensen lagen voor wie de hoop was opgegeven, dus stierven. De apotheek met al die mooie potten en flessen, waarop Latijnse namen staan.
Veel natuurgeneeskundige middelen ook, gekweekt in of geplukt voor het hospice.
Dan door naar de keuken.
Een enorme schouw waar de diverse nonnen vroeger de maaltijden voor de zieken maakten.
Bij binnenkomst leek het er even op dat iedereen de sterke behoefte had om te bellen.
Niets was minder waar. Goed geregeld was dat men een telefoon meekreeg voor de rondleiding in eigen taal.

Hospice Beaune

Bij een bezoek aan Beaune mag je het voormalige hospice niet missen.
Na de honderd-jarige oorlog in Frankrijk, en de ellendige tijd van armoede die daar op volgde, besloten Nicolas Rolin en zijn vrouw Guigone de Salins een armen hospitaal te bouwen. Deze bouw begon in 1443. Het gebouw is een waar pronkstuk van Vlaams-Bourgondische stijl /laat Gotisch 15e eeuw.
Eerst was er nog twijfel of het hospice in Autun of in Beaune moest komen. Maar Beaune werd uiteindelijk gekozen omdat daar geen kloosterorde was die gelijksoortige liefdadigheid bedreef.
De eerste patiënt werd ontvangen op 1 januari 1452.
De bedoeling was dat het hospice gratis was voor: ouderen, invaliden, wezen, zieken, zwangere vrouwen en armen.
Dit is ook zo gebleven tot in de 20e eeuw.

Visite, Visite, een huis vol.....

Een huis in Frankrijk is niet alleen heerlijk voor de Nederlandse eigenaar, maar ook de familie, vrienden en kennissen die op doorreis langs komen, een weekje willen helpen, gewoon even een paar dagen willen relaxen, of uit nieuwsgierigheid even willen zien wat daar allemaal gebeurt.
Ook deze zomer was het weer gezellig met alle voorbijgangers die wij daar ontvingen.
Wij hopen dan ook echt, dat de afstand geen obstakel is om in de toekomst veel vrienden en kennissen te blijven zien in onze stulp daar.
Fijn dat jullie er waren: de mannen uit Friesland, Mies, Johnny en Eva, Hans uit Tsjechië  Dirk en Nick,  John en Colin van de schouw, Nik en alle bekenden uit de buurt daar.
Het was weer een fantastische zomer!

Shit!

Soms moet je even naar de supermarkt om de grote boodschappen te doen, Wijn en zo dus..
Altijd weer een mooie rit, de kleine kronkelige weggetjes die Ménessaire verbinden met Chissy en Morvan of Cussy en Morvan.
Volop genieten dus, het is heerlijk warm. Een lichte bries laat de groene takken naar ons wuiven. Met kauwgom in de mond is het moeilijk fluiten, maar anders hadden wij dat zeker gedaan.
Dan plots voor ons op de weg staat er zo een enorme witte Charolais koe.
Het gebeurt vaker dat er een over het hek springt of er onderdoor kruipt, dus even de auto stil op het smalle weggetje zetten. Dan zien we wat er gebeurt. De eigenaren van een kudde koeien verhuizen de dieren naar een ander stuk land dat begraast moet worden.
De weg tussen onze auto en het bos is als een flessenhals voor de dieren. Toch proberen zij naast hun kalfjes of hun stier te blijven lopen. Vanuit mijn open raam klinkt het diepe gegrom uit de beesten hun keel. Soms schuurt er een langs de auto.
Als de laatste 2 langs ons lopen, en wij opgelucht adem willen halen, horen wij een luid gespetter.
Of het uit angst was weet ik niet, maar beide beesten hadden de behoefte om onze auto van voor naar achter nog even te besmeuren met koeienpoep..

Van warmte en haute couture

Met het bezoek, Eva en Johnny uit Middelburg en Hans Bernard uit Tsjechië, een dagje cultuur opsnuiven. De drukke werkzaamheden worden even onderbroken. Het is heel mooi weer, zelfs heet, dus tijd voor een uitstapje. Een dagje naar Beaune, een ritje van zo een 50 km, best te doen dus.
Maar even goed zover, dat bij aankomst eerst even het terras opgezocht moest worden.
Let vooral op mijn korte-, of zwembroek met de blauw, rood en witte race-striping. Bij het inpakken in Middelburg was ik het luchtigste gedeelte van de vakantiekleren vergeten. Ik moest dus in allerijl, vanwege de hoge temperaturen, een korte broek aanschaffen. Ik mocht van Josien niet de hele dag in mijn overal lopen. 
Deze "blitse" outfit gevonden bij Leclerq voor € 3,00!
En een volgende zomer hoef ik nergens aan te denken, want hij ligt daar nu in de kast....

Tussen moonwalk en klompendans

Wat een populair instrument is dat toch in Frankrijk, de accordeon! Bij tv-programma's als 'ik vertrek' of dat programma van Ilja Gort hoor je steeds weer de vrolijke klanken van deze hijgkast. Onze vrienden uit Sneek, die de steenkool ophaalden, zouden hier in Luzy hun internationale debuut hebben kunnen maken. Behalve al die soorten accordeons die verkocht werden en de volle terrasjes met liefhebbers, waren er ook op het pleintje nog 2 danstentjes.
Live werd vrolijke dansmuziek gespeeld. De Franse liefhebbers konden er niet stil bij zitten.
Het was druk op de dansvloer.
Van heinde en verre kwam men naar Luzy om de danspasjes te laten zien.
Zelfs 2 buurvrouwen uit Ménessaire deden hun best op de dansvloer..

Fête d'accordeon

In Luzy werd het Fête d'accordeon georganiseerd.
Alles wat met dit instrument te maken had, was te zien, te koop of te horen.
De gezellige klanken klonken door de straatjes. Stalletjes waar uitleg werd gegeven, en waar je jezelf op kon geven voor accordeon les.
In de feestzaal van het dorp was een optreden van een schijnbaar belangrijke muziekgroep.
Wij hebben het niet gezien, omdat er verderop in het dorp genoeg te zien en te beleven was.

En natuurlijk moet ook de bijna dagelijkse gang naar het terras voor en goed glas wijn niet vergeten worden!

Dikke stieren!

Na de klompendans leek een opstootje te ontstaan bij de weg Cussy-Ménessaire. Even kijken dus. Er naderde over de weg iets groots. Je kon nog niet zien wat, het was nog ver weg. Toen het dichterbij kwam ontstond er een opgewonden geroezemoes.

Een paar enorme stieren, bij elkaar gehouden door een houten juk wat over hun schouders lag kwamen als een grote machine, gelijke pas aanlopen. Nog nooit heb ik zulke grote stieren gezien. De nietige mannetjes die met een stokje ervoor liepen bleken de beesten toch onder controle te hebben.
Bij het maken van het filmpje blijf je tot het laatste moment staan, maar dan wel op tijd vluchten!
Ook deze beesten vielen onder de categorie landbouwmachines.
Op het grasveld waar de tractoren stonden werden zij aan een tredmolen gebonden die dmv een lange as weer verbonden was met een machine.
De beesten waren zo sterk, dat zij de as , die met veel moeite in de grond geslagen was, er bijna direct weer uittrokken..

Franse klompen

Na de interessante landbouwles die wij kregen, liepen we weer verder naar het volgende feest.
Voor het roggeveld, wat met de hand geseisd zou worden, maar wat niet door ging door het vele water wat er in de ochtend viel, was een houten podium gebouwd.
Gelukkig was het weer mooi aan het worden. Het hout van het podium was droog, en de Franse klompjes walsten er lekker op los.
Dit natuurlijk op de maat van live muziek. 
Door de klimaatopwarming keken we hier naar onder het genot van een eerste pilsje die dag.

rogge zonder brood

Op een stuk land achter het museum in het dorp stonden oude tractoren en landbouw werktuigen opgesteld. Een bonte verzameling van werktuigen waarvan wij in het begin geen idee hadden waar zij voor dienden.
Mannen gekleed in boeren tenues uit vroegere tijden liepen af en aan om de apparaten aan te sluiten met grote leren banden op de antieke tractoren.
Het groene apparaat diende om het koren van het kaf te scheiden zoals dat heet. Echter geen koren maar rogge werd in deze omgeving verwerkt.
Ook werd duidelijk dat dit apparaat een moderne versie was van de houten molen die wij boven op zolder hebben staan. Bijzonder.
Na het bezoek aan het museum was ook dit allemaal heel bijzonder en verhelderend. 

Het is feest!

De grote man achter het hele gebeuren was natuurlijk de burgemeester monsieur Legros, hier in het midden met bril. Wat een werk was er verzet om dit feest te organiseren. Hulde dan ook aan hen.
Teruggekomen in het dorp, na opgedroogd en weer op temperatuur te zijn gekomen,  was het weer lekker opgeknapt. De tafeltjes en kleedjes voor de verkoop van spulletjes waren inmiddels weg. Twee grote tenten die bier, wijn, fris en lekkernijen verkochten hadden hun plaats ingenomen. Ook een grote marktkraam die verse groenten en cantharellen verkocht stond daar nu.
Het muséé du seigle was open. Vrij entréé voor iedereen. In de hal was een soort oude ambachtenmarkt. Rieten manden, borduurwerk en andere zaken werden er gemaakt en ook verkocht. Ook stond er nog een gemengd koor in klederdracht franse liedjes te zingen. Binnen was behalve het verhaal van de rogge (seigle) ook nog veel ruimte gemaakt voor kunstenaars die hun spullen lieten zien.

zwemkarakter

Na een hele nacht wat onrustig geslapen te hebben, omdat het de eerste keer was dat wij op een brocante met eigen spullen stonden, ging de wekker om 6 uur.
Even leek het of wij wakker werden in een tent. Hard tikte de regen op het leien dak.
Komt daar nu het spreekwoord "het gaat van een leien dakje" vandaan?
Weer of geen weer we zouden en moesten er staan, al was het alleen maar voor ons dorp.
Tafel uit de tuin op de aanhanger, spullen in de auto, en ondanks de zomerse kou in korte broek en bodywarmer richting Mairie.
Een enkeling stond al met een tafeltje. Terwijl ik de boel uitstalde keken de concurrenten hoofdschuddend naar alle moeite die wij deden.
Uiteindelijk stonden wij dan toch, weliswaar in de stromende regen, maar toch!
Binnen twee uur was bijna iedereen vertrokken. Wij hebben het volgehouden tot even voor het middaguur. De winst die we hadden gemaakt ging nog op aan de aankoop van een oude koffer.
Na ingepakt en teruggereden te zijn  heeft het nog minstens een uur geduurd voor ik het weer warm had. Inmiddels werd het droog, en het weer knapte op.
Met droge kleren zijn we weer terug naar het "centrum" gelopen.

Moeder der feesten!

Brocante en vide-grenier. In de zomermaanden zijn er zoveel! Ieder dorp heeft wel een vide grenier of brocante dag.
Wij hadden al eerder gehoord dat Ménessaire het maar één keer per 2 jaar deed. Jammer vonden we dat, maar nadat wij de dag meemaakten in ons dorp ben ik daar wel anders over gaan denken. Een dag die ik in alle andere dorpen nog niet meegemaakt had, zoveel werd er georganiseerd.
Allereerst vanaf de vroege uurtjes kon iedereen die een plekje had gereserveerd, zijn spullen uitstallen om te verkopen.
Verder op de dag waren er veel festiviteiten; een oldtimer auto optocht, een opstelling van oldtimer tractoren. Ook was te zien hoe allerlei oude landbouwwerktuigen werkten, Werkende Charolais-stieren, dansen, een demonstratie rogge maaien met de hand, live muziek, oude ambachten en het muséé du seigle was vrij toegankelijk.
Heel veel hulde en respect dan ook voor deze totaal dag!
De eerst komende stukjes op de blog gaan dan ook over deze fantastische dag.