We zijn weer "thuis". Het begrip thuis wordt een beetje verwarrend nu.
Natuurlijk, Middelburg is thuis, maar Ménessaire is ook al aardig een thuis aan het worden. De rust om je heen, de overweldigende natuur, de koekkoek en het geloei van de smakelijke charolais-koeien. Wat een feest! Wij hebben weer genoeg beeldmateriaal en verhalen om voorlopig de blog te vullen. allereerst de franse boerenwoning. Eens een mooie boerderij, maar wat anders ingedeeld zoals wij dat gewend zijn.

Door de niet geisoleerde woningen, en zeker geen zaken als aardgas, beperkte het verblijf zich tot in de woonruimte. Kachel, waar ook op gekookt werd, een tafel om aan te eten, en het bed om in te slapen. Aan de eens nieuwe woning wordt geen of nauwelijks onderhoud gepleegd. Op onze ramenb en deuren zit een dikke laag loodhoudende verf over het eikenhout gekalkt.Deze verf mag vanaf de 50er jaren niet meer. Als het achterstallige ondehoud dan te veel wordt, en de boel in elkaar dreigt te storten, wordt de makelaar in geschakeld om de boel te verkopen. Zo een boerderij in Ménessaire dus. wij hebben daar als Nederland weer een heel ander gevoel over, en zijn er ondanks het vele werk zoooooo blij mee.