Vorig jaar, toen wij de zoektocht begonnen naar een huis in Frankrijk, reden wij op de motor door de Franse Ardennen. Op internet hadden wij een prachtig abdijtje gezien, dat te koop stond. Daar de Franse makelaar geen adressen geeft aan potentiële klanten, maar alleen maar een bezichtiging doet als hij erbij is, gingen wij zelf op zoek. Door pech met onze tom-tom belandden wij, op zoek naar een nieuw kabeltje, bij de vuilstort. Er stond daar een auto met aanhanger vol rotzooi te wachten op het moment dat de poort open ging (tussen 12 en 14 uur is alles in Frankrijk gesloten). Ik sprak de mensen aan in mijn koeterwaals Frans, en vroeg of zij een elektronicazaak wisten.
"Spreek maar gewoon Nederlands hoor"was het antwoord. Lachen en even praten met elkaar dus. Wij vertelden over onze huizenjacht en van de abdij en lieten een print van internet zien. Heleen sloeg steil achterover... "dat is onze abdij" zei ze. Een bizar toeval dus. Wij werden uitgenodigd om hun abdij te bekijken en bleven 's avonds gezellig eten. Sindsdien houden wij contact, het is reuze gezellig samen. Rein en Heleen kwamen ook even kijken naar ons paleis toen Speedheat vertrokken was. Met hun camper sliepen ze bij ons in de tuin, een zeer aangenaam  samenzijn!. Een lekkere bbq en veel bijpraten. Hopelijk weer tot snel!