Je kan er niet omheen. Langs het Gemeentehuis van Ménessaire rijd ik de hoek om, volop in de remmen! Een koe is door het met blauwe plastic touwtjes bij elkaar gehouden hek gebroken en wandelt doodgemoedereerd over de weg. Niemand bekommert zich er om. De koe kijkt even meewarig om naar mij en wandelt al grazend verder. Zo een vijf km verderop dit tafereel (foto). Als een echte waterbuffel staat het rund tot z'n knieën (heet dat zo bij koeien?) in het stromende riviertje.
Natuurlijk, het blijven vleeskoeien, hun toekomst is zeker. Maar wat hebben zij hier de ruimte om te genieten! Zal daarom hun vlees zo geliefd zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten