Het huis was net gekocht, toen wij iemand zochten om de vloer te betegelen. Via via werd Frits aangeraden. Een mooie vent die Frits, een mens die zo speciaal was dat je hem nooit meer vergeet.
Frits kwam de eerste keer kijken met een Franse man. Wij vonden dit nu niet noodzakelijk, één tegelaar was toch genoeg. Later bleek dat Frits zijn rijbewijs al een poosje kwijt was aan de Franse politie.
Wij hebben zo erg met en om Frits kunnen lachen. Frits leek op Herman Brood, iets wat hij ook wel wilde.
Zijn hondje heette Herman. En Frits schilderde en exposeerde ook.
Hij had zich een kunstenaarsnaam aangemeten: Lu-Lu..
Hondje Herman kwam de eerste keer met Frits bij ons en deed meteen tot grote hilariteit van allemaal zijn behoefte bij ons binnen op de vloer.Hondje was slim ook. Hij wist de hondenkoekjes van onze hond te vinden in de kast, kon de plastic verpakking niet open krijgen met zijn scherpe melktandjes, dus kwam kwispelend naar buiten met de hele zak in zijn bekkie.
Frits, altijd goedlachs is er niet meer nu.
Het is eigenlijk in dit verband gek om te zeggen omdat hij is overleden aan een hartaanval, toch zeg ik het: Je was een beetje gek Frits, maar je had een goed hart.
Rust in vrede kerel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten