Terechte schaamte

Iedere keer als wij in de herfst moeten vertrekken naar Nederland, moet door strenge vorst in de winter, het water afgesloten worden en de leidingen leeggemaakt.
De put die het water afsluit van water is buiten, op de kop van het huis langs de straat.
Vorig jaar voor de winter glipte de sleutel, die kleine messingen op de foto, uit mijn handen en viel tussen de afsluiter door in de put.
Met zaklantaarns gekeken, maar wij konden hem niet meer vinden. Het afsluiten is toen gedaan met de sleutel van de burgemeester, die achter ons woont. Dat het een belangrijk bezit is bleek toen wel. Hij zei mij wel 3x dat de sleutel wel terug moest!
Ik heb toen thuis een sleutel gemaakt, de andere op de foto, die niet optimaal was, maar wel werkte.
Nu een jaar later zijn wij naar Saulieu gegaan, naar het waterleidingsbedrijf om een nieuwe te vragen.
Helaas verwezen zij ons weer terug naar onze gemeente. Zij konden ons niet helpen.
Ook bij ons op het gemeentehuis konden zij ons niet verder helpen.
Vlak voordat wij toch teleurgesteld vertrokken, kwam de burgemeester binnen. Hij, inmiddels over de 70, zei lachend dat wij moesten vissen in de put. Helaas dus.
Twee dagen later stond hij bij ons snuivend en hoestend voor de deur. Hij had griep en was behoorlijk ziek. In zijn hand had hij.......
De sleutel! Hij had met zijn zieke lijf op zijn knieën de sleutel uit de put weten vissen.
Wij zaten, net gedoucht, met een wijntje op de bank toen hij aanklopte.
Misschien dat ik mijn schaamte kan overbrengen aan de lezer?