Terug naar het begin even.
Josien haar vriendin heeft een huis in de Morvan. Na een bezoek aan haar zijn wij ook gaan zoeken naar iets wat mooi en te betalen was voor ons.
We belanden in eerste instantie bij deze woning.

Aan de buiten kant echt 100% gerestaureerd, het dak, de natuursteen muren opnieuw gevoegd en nieuwe kozijnen met dubbel glas. Bezitter was een Nederlander. De prijs vonden wij tov andere woningen vrij hoog. Grond zat er bijna niet bij, maar wel een prachtig grote schuur.

Nadat wij met de makelaar de binnenkant gezien hadden, haakten wij af.
Binnen was niets in orde, je kon niet op de bovenverdieping komen, en het was te klein om kinderen, familie of vrienden te ontvangen.
De zoek tocht ging dus verder.....

En, om nog even door te gaan over de verbazing met al die bankzaken. Op de afschriften van de bank staan de bedragen nog steeds omgerekend in Franse francs! Of zouden de Fransen rekening houden met het weer afschaffen van de euro, zoals in Nederland, na dat dreigende failliet voor Griekenland, ook de roep klinkt om de gulden weer in te voeren. In Frankrijk was eind december de discussie ook weer opgelaaid of het land niet beter af zou zijn met de franc.Volgens een recente peiling wil één op de drie Fransen van de euro af. Ruim de helft van hen vindt dat de euro sinds de invoering schadelijk is geweest voor de nationale economie. Volgens mij werkt het ook niet echt mee als je iedere dag nog met de omrekenkoers geconfronteerd wordt. De euro = 2,20 gulden, dan neem je geen tweede biertje.

Franse bankrekening

Wij vroegen aan onze makelaar (NL) of hij iemand wist die voor ons een franse bankrekening kon openen. Via die Franse bankrekening konden dan onze vaste lasten betaald worden. Nou hoorden we via via allerlei spookverhalen over dat niet alle banken je als klant willen accepteren! En dat niet alle banken internet bankieren kennen. Huh? Hoe moet je dan vanuit Nederland je rekeningen betalen? Gelukkig kregen wij een rekening bij la Banque postale.  In Nederland werd onze brievenbus iedere dag volgegooid met informatie over de pas afgesloten rekening. Net als in Nederland wordt natuurlijk je bankpas niet gelijk met je pincode verzonden, maar we kregen ook een chequeboek (zie eerdere foto met bericht hierover), een knipvel met bonnetjes met je gegevens en vele brieven, die we natuurlijk via ‘Google vertalen’ enigszins moesten zien te ontcijferen. De eerste avond dat we probeerden om de rekening te activeren, bleek dat we de finesses al niet begrepen hadden. Je moest met je cursor op de cijfers gaan hangen, maar beslist niet klikken! De eerste pogingen mislukten dus hopeloos, want… natuurlijk wel geklikt. Gelukkig hebben we allebei een aanmeldnummer met andere pincode, dus herkansing op het andere aanmeldnummer. Pfff een kleine cursus Frans, of ‘hoe activeer je je bankrekening’, of ‘wat doe je met al die bonnetjes’???? ‘hoe moet je een cheque uitschrijven, opsturen’??? was wel op zijn plaats geweest.

Op die bonnetjes, zie foto, staan dus al je gegevens (die zijn hier maar even zwart gemaakt). Ik had de bonnetjes ook al bij Saskia gezien en moedig stopte ik zo’n bonnetje in de envelop aan het EDF (electriciteitsbedrijf). In de hoop daarmee de automatische overschrijving te kunnen regelen. Ondertussen kreeg ik slapeloze nachten van de vraag of met het afsluiten van de automatische overboekingen, ook de eerste rekening betaald zou zijn…. dus, maar weer een (TIP) briefje ingevuld en daar ook weer een bonnetje bij gestopt. Ondertussen bleek een paar dagen later dat onze electriciteitsrekening wonder boven wonder betaald was! Want, als je maar een dag te laat bent, kun je de rekening niet meer betalen. Stel je voor dat we afgesloten zouden worden! Dan moest het net gecontroleerd worden om ooit weer aangesloten te kunnen worden. En dat zouden we nooit redden natuurlijk met die met katoen omwikkelde bedrading. Pfff door het oog van de naald. 

Porseleinen broodjes

Voor de slaapkamer en voor de toekomstige andere slaapkamers boven, kunnen we de deuren van de keuken en woonkamer hergebruiken. Handig als je vriendje alles zelf kan maken! Ton heeft alvast het kozijn gemaakt voor onze slaapkamer, waar dan dus die kamerdeur in past.  Alle franse deuren zijn dun en het slot is daarom opbouw. Goed nadenken dus hoe de deur naar binnen of naar buiten draait, zodat je straks niet voor verrassingen komt en het slot aan de buitenkant blijkt te zitten. De porseleinen deurknoppen zitten ook nog op alle deuren, zelfs op de buitendeur, wat ik toch niet echt handig vind. Zo'n zware deur met een klein knopje openduwen gaat niet echt gemakkelijk. De knoppen zitten ook irritant los. Misschien helpt het om er een rozetje onder te schroeven. Toen wij in Udenhout bij 't Achterhuis waren, zaten daar dezelfde deurknoppen op en..... ook die zaten los. Hoort dat? 

Hobbyen

Hobbyen. Geen Frans woord en geen Nederlands woord ook blijkbaar. Ik vind het niet terug in Kramers woordenboek en de spellingscontrole blijft dit woord rood onderstrepen. 'Wat voor de één een hobby is, is voor de ander een beroep'. Voor mij geldt straks misschien andersom, dat ik van mijn beroep mijn hobby kan gaan maken! Iets dat ik straks in Frankrijk weer wil gaan oppakken, pottenbakken! Twee weken geleden stond er op zeelandnet een keramiekoven te koop. De oude vertrouwde bovenlader van VeKa. Nostalgie en een oerdegelijke oven. Ik heb hem gekocht voor 75,- en dat is de ervaring alleen al wel waard.

Want, mijn leven lang gedacht aan het zelf produceren van ‘kunst’, het is er nooit van gekomen. Maar, na het zien van de tentoonstelling ‘Rome in Zeeland’ in het Zeeuws Museum jaren geleden, met een expositie van schitterende amforen, was mijn drive om zelf ook weer aan de slag te gaan groot! Het was zelfs voor mij een motivatie om in een streek waar de Romeinen in Frankrijk gewoond hadden, op zoek te gaan naar een huis! Autun, waar wij 28,5km vandaan wonen, is rond het jaar 0 gesticht door Augustus (Augustodonum). Er zijn in Autun veel Romeinse bouwwerken: Romeins theater, Tempel van Janus, delen van de stadswallen, waarvan nog een groot deel onder de grond. En kortgeleden zijn er bij opgravingen kleibeeldjes en Romeinse munten gevonden. Potten en andere aardewerken voorwerpen maken en misschien hier een toeristisch product van maken, dat lijkt me een mooie combinatie. Misschien moet ik dus ook nog een draaischijf kopen? De Romeinen hebben tenslotte in ons (Zee-)land het gedraaid aardewerk geïntroduceerd.

Het gevoel is een oud recept, maar....... het leeft!

Na dit weekend is de crematie van mijn moeder, dan keert de dagelijkse gang van zaken weer terug.
Een aardigheidje wil ik graag nog even op de blog zetten.
Een luchtopname van de boerderij.

De punaise prikt midden in ons terrein.
Het huis is te herkennen aan het grijze, leien dak, met aan de linkerkant eraan vast het gebouw met het rode pannendak.
Wat erbij hoort, is het stuk grond tot aan de boerderij eronder, en dan op de weg die daar loopt naar links, eigenlijk tot aan het stuk wat minder groen is als het onze.
Zoals ze altijd zeggen "het gras is altijd groener aan de overkant".