In het najaar van 2011 waren wij daar voor het eerst, de eerste keer dat wij het huis te zien kregen, en er verliefd op werden.
Geen idee toen hoe het zat met de nut voorzieningen.
De hoofdschakelaar moest 2 of drie keer over gehaald worden voordat er een pover peertje met bajonetsluiting opgloeide.
We zagen wel veel waterleidingen lopen, maar hadden geen idee hoe dat met het water zat, en waar eventueel een hoofdafsluiter zat.
Wel hoorden wij het verhaal dat veel oude boerderijen eigen waterputten hadden die zeker niet 100% te vertrouwen waren. Het werd dan ook aangeraden om met een flesje water naar de plaatselijke drogist te gaan en je water te laten testen op allerlei ernstige ziektes.
Wij hebben ook zo'n put in de tuin. Voordat wij naar Frankrijk afreisden vreesden wij dat daar ons drinkwater uit kwam. Omdat tijdens de eerste nacht het water nog niet aangesloten was, haalde ik 's morgens uit de put een emmer water. 

Een oude gescheurde emmer aan een ketting die een meter of drie moest zakken, en dan vol weer opgehaald kon worden. De 'grote boodschap' kon daarmee weggespoeld worden.
Ik had niet het idee dat ik met dat vocht naar de drogist hoefde te gaan.
Ik zag het zo wel, beestjes en alg kwam in de emmer mee omhoog.
Gelukkig wist de burgervader mij te verlossen van deze angst en sloot ons gewoon aan op het waternet.

Maar de waterput blijft leuk om te hebben.....