Bonjour!
Alle buren ontmoet. 'Bonjour voisin'! 'Bonjour'! Maar hoe ze heten? Niemand stelt zich voor, zoals wij dat gewend zijn. Ik begin dus enthousiast met 'Je m' appelle Josien', gewoon de eerste franse woordjes die iedereen de eerste weken op school leert. Maar ze zeggen niet hoe zij dan 'appelez'! of 'appelles'. 's Lands eer 's lands wijs, ik vraag dus 'heet u mevrouw Brochot (of Brochaud)'? Want dat had ik aan de makelaar gevraagd, hoe de buurvrouw heet. Die wist het trouwens ook niet zeker, maar ik probeer het. 'Oui'! zegt mevrouw Brochot, ze zegt niet hoe ze van voren heet. Later begrijp ik dat je dat in Frankrijk niet doet, tutoyeren. Lijkt me toch een typisch frans woord. Hoe meneer de burgemeester heet? We hebben elkaar begroet met 'Bonjour monsieur le Maire'! en hij zei 'Bonjour voisin'! Met natuurlijk de gebruikelijke franse handdruk daarbij; met een zeer slap handje. (Gelukkig had ik dat al eens gelezen in het boek van Martin Bril).
Comment tu t' appelles? dat was dus de volgende zin. Maar zeg ik straks 'tu' tegen de burgemeester? En wat is dan het wederkerend voornaamwoord van 'vous'? (even opgezocht, het is vous! Comment vous vous appelez?)
'Bonjour'!