De wereldberoemde Franse keuken, haute cuisine, zalige, tongstrelende gerechten. Dat dit in Frankrijk niet overal opgaat, hebben wij ervaren. Met Dirk en Leo wilden wij uit eten gaan in een restaurant waar je zelf je forel moest vangen, en daarna deze vis opgediend kreeg. Door allerlei gezeur van dat restaurant na reserveren ging dit niet door. Op de terugweg nog een restaurant aangedaan dat door Nederlanders gerund scheen te worden. Op de vraag of wij daar een hapje konden eten, keek de eigenaar ons verwilderd aan en bracht bijna huilend uit dat zij daar maar met zijn 2en waren. Verder maar weer dus. Rondom Cussy en Morvan staan allemaal borden die je uitnodigen om in het grill-restaurant te komen eten. Dit hebben wij dus gedaan en ook geweten. Een klein maar niet onaardig terrasje langs de kant van een stille weg. Daarnaast een soort golfplaten hok waar de keuken moest zijn. Kok en bediening was een voorovergebogen, voortdurend in zichzelf mompelende man van achter in de vijftig. Na het doen van de bestellingen begon het uit de golfplaten keuken te roken, en meerdere malen klonk het te harde gepiep van een goedkope magnetron. Na een poosje was zijn ei gelegd. Behalve dat het er niet uit zag, was er geen verschil te proeven aan de divers gekleurde kwakkies. Ik was de enige gelukkige (rechtsboven op de foto). Ik had ham met honingsaus besteld, wat best te eten was. Later hoorde wij van mensen die in Cussy wonen dat de eigenaar vieze Harry genoemd werd. Voor ons was het dus vanaf dat moment: Dirty Harry!