Iedere avond, na de voldoening van gedane arbeid en een glas wijn, is de hond er. Na een hele dag geslapen te hebben merkt hij dat de tijd voor onze rust gekomen is. Hij wil dan uit.. In het begin kwam hij, maar ook wij, van een koude kermis thuis. Om 23.00 uur gaat de straatverlichting uit. Het is dan werkelijk aardedonker! Een onbewolkte hemel lijkt dan ontkleed, en laat alles zien wat zij heeft. Zoveel sterren!
De hond Dani voelt zich niet gemakkelijk in deze duisternis. Voordat onze ogen aan het donker gewend waren, was hij al weg. Zoeken en roepen dus. Maar helaas, niets te vinden en te zien.  Ik ging door met zoeken, Josien haalde de auto om met de autoverlichting wat te kunnen zien. Het hoefde niet meer, hij lag op de stoep thuis te slapen....
Nu maken wij iedere avond, als een soort kindercircus, de gang langs het kerkhof, door het centrum en dan richting ons huis. Wij voorop, daarachter de hond, nu aan de lijn, en dan, het hele rondje meelopend, de kat. Zoekend naar glimwormen onderweg, moet dit schouwspel voor de Fransen toch wel vreemd aandoen....